อุ่นเตียงข้าแล้ว...ใยเจ้าทำไขสือ

"ข้าก็ว่านางหลงรักข้า ในคืนเข้าหอเป็นนางเองที่ลากข้าขึ้นเตียง ข้าเอ่ยขอพักนางยังมิยอมหยุดเสียด้วยซ้ำ มิรู้นางเอากำลังวังชามาจากที่ใดกัน ทำเอาข้ายอมศิโรราบแต่โดยดี แต่...เหตุใดวันนี้นางจึงหมางเมินทำราวกับว่าข้าเป็นก้อนหินเดินได้ แม้แต่ใบหน้าของข้านางยังมิยอมเหลียวตามามองเสียด้วยซ้ำ"

เฟ่ยกงเยี่ยนเอ่ยกับตนเองราวกับคนที่เสียสติ เขายังคงไม่เข้าใจภรรยา...เหตุใดนางทำเป็นไขสือ!