มรณะเร้นรัก ดวงมฤตยูไอมรณะ เล่ม 1

“เอางี้มั้ย แกไม่ลองไปสะเดาะเคราะห์ดูละ”

“ห๊ะ อะไรนะ” ผมที่กำลังจิบเหล้าผสมโซดาถึงกับชะงัก เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนสนิทพูด

“ฉันบอกให้แกไปลองสะเดาะเคราะห์ดู ฉันรู้จักคนเก่ง ๆ คนหนึ่ง ถ้าแก...”

“เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ นี่แกหันไปเชื่อเรื่องงมงายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!” ผมเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู เมื่อครู่ไอ่คนที่ไม่เชื่อเรื่องหลอกลวงแบบนี้สุดๆ อย่างไอ่คมสันกลับบอกให้ผมไปสะเดาะเคราะห์!

เกิดอะไรขึ้นกับมันกัน หรือระหว่างที่ไม่ได้เจอกันมันสะดุดล้มเอาหัวชนกำแพง?

“อ่า...เรื่องมันยาว เมื่อสองวันก่อนเกิดเรื่องแปลกๆ ที่บริษัทฉันน่ะ”

“เรื่องแปลก ๆ?”

“ใช่” ไอ่คมสันทำท่าทางลำบากใจ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาพูดกระซิบเสียงเบา “คือว่านะรู้แล้วก็เหยียบไว้ละ มันเป็นความลับของบริษัทฉัน”

ผมกะพริบตาปริบๆ ก่อนค่อยๆ ผงกหัว คมสันเห็นอย่างนั้นก็รีบเล่าเรื่องราวออกมาท่าทางเหมือนพวกขาเม้าท์ที่ถูกห้ามไม่ให้นินทาเรื่องชาวบ้านมาเป็นเดือนอย่างไรอย่างนั้น พอได้โอกาสก็รีบเล่าออกมาทันที

ผมนั่งฟังมันด้วยหัวคิ้วที่เริ่มขมวดขึ้นเรื่อย ๆ เรื่องที่มันเล่าจับใจความได้ว่า เมื่อห้าวันก่อนที่บริษัทของมันมีพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งแจ้งขึ้นมาที่ศูนย์ควบคุมว่ามีคนแปลก ๆ เดินอยู่ในอาคารหลังเวลาทำโอที เรื่องนี้ไม่น่าแปลกใจเพราะอาจเป็นพนักงานที่ขยันผิดปกติ อยู่ทำโอทีจนเลยเวลา แต่วันต่อมาก็มีคนเห็นพนักงานคนนั้นอีก คราวนี้เห็นนั่งอยู่ในห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายขาย พนักงานคนที่เห็นจำได้ว่าหัวหน้าฝ่ายขายได้ลาหยุดไปวันนี้บอกว่าจะไม่มาทำงาน ดังนั้นจึงรู้ได้ทันทีว่าคนที่อยู่ในห้องต้องไม่ใช่หัวหน้าของเขาแน่ พนักงานคนนั้นจึงเคาะประตูบอกให้คนคนนั้นออกมาจากห้อง เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าไปขโมยข้อมูลอะไรในห้องหัวหน้า ทว่าเรียกอย่างไรคนในห้องก็ไม่หัน ไม่มีปฏิกิริยา ไม่หือไม่อือ คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่จนคนทั้งแผนกมามุงดูและช่วยกันเปิดประตู แต่พอเปิดประตูได้ก็พบว่าข้างในไม่มีใครสักคน

เรื่องนี้ทำให้พนักงานในแผนกอกสั่นขวัญแขวนทันที ร้องเรียนขึ้นมาหาคมสันว่าในแผนกฝ่ายขายมีผี