รัก(ปัตย์)ดอย

เด็กซิ่วได้ยินทีไรก็รู้สึกไม่ค่อยดี แต่จะให้ทำยังไงได้ในเมื่อสิ่งที่เลือกกับสิ่งที่ใช่มันไม่ตรงกัน สุดท้ายก็ต้องถอยออกมาเพื่อตั้งหลักใหม่ และหลักใหม่ที่ ‘แมวน้ำ’ ได้เลือกนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ตรงใจคนที่บ้านนัก เพราะครอบครัวของเธอนั้นเต็มไปด้วยเหล่าคุณหมอสายการแพทย์ฝีมือดีกันทั้งนั้น มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่ไม่นึกอยากจะเอาดีตามที่พ่อแม่อยากจะให้เป็น มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอเลือกที่จะกลายเป็นเด็กซิ่ว ในขณะที่เธอนั้นเรียนไปได้หนึ่งปีแล้ว การที่เธอเลือกเข้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ของมอดังทางภาคเหนือนี้ส่วนหนึ่งมาจากความชอบของเธอเองล้วนๆและอีกส่วนก็คือเขา
รุ่นพี่คนนั้น…
------------------------------------------------------
“ปี้สาวครับๆ เตะบอลให้หน่อยครับปี้”
เสียงเด็กๆที่ร้องบอกทำให้แมวน้ำที่กำลังหวั่นใจกับชายร่างสูงตรงหน้า เบนสายตาไปมองเด็กๆที่ยืนโบกไม้โบกมือให้อยู่ด้านหลังของคนตัวสูง หญิงสาวก้มมองลูกบอลลายดำขาวที่อยู่ใกล้เท้าของเธอ
ก่อนจะออกแรงเตะสุดกำลัง เพื่อจะส่งบอลนั้นกลับไปให้น้องๆคืน แต่ความโชคร้ายก็คือความโชคร้ายบอลก็ไป ขาเธอเองก็เช่นกันมันเตะเข้าจังๆที่เป้ากางเกงของคนตรงหน้า!
“โอ๊ย! เธอ”
เหนือฟ้าจุกจนพูดแทบไม่ออก พลางย่อตัวยกมือมากุมกล่องดวงใจไว้แน่น ความปวดหนึบแล่นเข้ามาเกาะกุมที่จุดๆเดียวจนเขาขยับตัวได้อย่างยากลำบาก ได้แต่ยกมือสั่นๆอีกข้างชี้หน้าผู้หญิงตรงหน้าอย่างสุดแค้นและอับอาย
“ขะขอโทษค่ะ ขอโทษพี่เจ็บมากมั้ยไปหาหมอมั้ยคะ”
“ไม่ต้องมายุ่ง! จำไว้เลยนะเจอกันอีกทีเธอไม่รอดแน่”