กลร้ายกลายเป็นรัก

“พี่หมอ”เสียงหวานพูดออกมาเสียงเบาดวงตาสวยแต่คลอไปด้วยความเศร้ามองสบกับคนที่เธอรอคอยมาตลอดทั้งวันและตอนนี้การรอคอยกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วเขากำลังจะมาอยู่ตรงหน้าเธอ
เรียวปากบางคลี่ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังเดินมาทางเธออย่างน้อยก็อยากให้เขาหายโกรธเธอบ้างเพียงสักนิดก็ยังดีเพราะหัวใจดวงเล็กคงรับไม่ไหวถ้าต้องได้รับความเกลียดชังจากเขา
ภันทิรายืนบีบมือแน่นอย่างให้กำลังใจตัวเองอีกแค่เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็จะเดินถึงเธอแล้วสีหน้าชายหนุ่มดูซีดเล็กน้อยคงเพราะทำงานหนักเกินไปใช่ไหมทำไมถึงไม่หยุดพักบ้างหรือเป็นเพราะหน้าที่กัน
ร่างบางสูดหายใจเข้าก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเหม่อมองดวงหน้าคมเข้มด้วยรอยยิ้มแต่ทำไมเธอรู้สึกว่าดวงตาเขาถึงไม่ได้มองมาที่เธอเลยจนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังเธอทำให้เธอรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาด้วยซ้ำ
“ทำงานเหนื่อยไหมคะพี่ทิน”
“ไม่เลยครับพี่ว่าแพมคงจะเหนื่อยมากกว่าที่เป็นฝ่ายเตรียมงานแต่งของเรา”
เขาสองคนตั้งใจจะคุยกันแค่สองคนหรือเปล่าแต่ทำไมเธอถึงได้ยินชัดเต็มสองหูเลยล่ะ มันชัดเจนจนทำให้เธอรู้แน่ชัดว่าเรื่องระหว่างเธอกับเขาไม่เคยเกิดขึ้นจริงเลย