สุดแท้แต่จะร้าย

อดีตที่อยากลืม...ความทรงจำที่ขาดหาย ถูกกลบเหนือด้วยความโกรธแค้นชิงชัง
_________________________________

*** ตัวอย่างในเล่ม ***

“เข้ามา”

คณิศรมองคนที่ยืนกอดอกหันหลังให้กับเธอ ปาณัสม์มีช่วงบ่าที่ดูกว้างกำยำ ลำตัวสูงโปร่ง ถ้าเทียบกันแล้วเธอสูงแค่เทียมอกเขา ดวงตาอ่อนหวานเผลอมองอยู่นานกระทั่งอีกฝ่ายหันกลับมา

นัยน์ตาสีถ่านวาวโรจน์เมื่อเห็นว่าพวกผู้ชายที่อยู่ด้านล่างไม่ได้พูดเกิดจริงสักนิด เสื้อเชิ้ตสีขาวของคนตัวเล็กบางเฉียบแนบลู่ไปกับบราเซียสีครีมเผยให้เห็นความอวบอัดเกินเนื้อเกินตัว

เจ้าของห้องกระแทกลมหายใจแรงๆ พร้อมกับเดินไปหยิบสูทสีเทาซึ่งแขวนอยู่บนราวไม้โยนส่งให้กับคนตรงหน้า

“เอาไปใส่ซะ”

“คะ?”

“สารรูปเธอตอนนี้มันดูได้ที่ไหน หรืออยากจะเที่ยวโชว์นมไปทั่วบริษัท”

“คุณโปรด!”

คณิศรมองตอบชายหนุ่มอย่างเหลือเชื่อ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมปาณัสม์ถึงได้ปากคอเราะร้ายได้ถึงขนาดนี้

หรือแค่เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า เป็นเด็กไม่มีแม้แต่ญาติพี่น้องจนต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขา

หรือเพราะเขาอับอายที่มีน้องสาวต่างสายเลือด เด็กที่ไหนไม่รู้ที่ทำให้เจ้าของบ้านอย่างเขาต้องลำบากจากไปอยู่เมืองนอกเป็นสิบๆ ปี

ใช่...เธอเคยได้ยินพวกสาวใช้แอบคุยกันในวันที่ปาณัสม์กลับมา ครั้นไปถามหาความจริงจากพี่ต้นอ้อ นางก็กระอักกระอ่วนใจที่จะพูด

“คุณตั้งใจจะให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ ทั้งที่ครีมก็บอกคุณไปแล้วว่าขอติดรถไปลงใกล้ๆ ด้วยคน แต่คุณก็ยังใจร้ายไล่ครีมลงไปอีก”

“เธอจะบอกว่าเป็นความผิดของฉันงั้นสิ”

ปาณัสม์กระตุกยิ้มเย็นเยือก จากที่โมโหเป็นทุนเดิมกับการเห็นเด็กในบ้านถูกนินทาเสียๆ หายๆ เธอยังย้อนเขาด้วยน้ำเสียงไม่น่ารักยังผลให้มือแกร่งกระชากกายบางที่ชื้นหมาดมาปะทะกับแผงอกกว้างในระยะหัวใจเต้น

ตุบ!

“คุณโปรด! คุณทำอะไร ครีมเจ็บ...”

“จะสั่งสอนเด็กที่เถียงคำไม่ตกฟาก”

“…!”

“อยากรู้ไหมว่าผู้ชายพวกนั้นมันคิดยังไงกับเธอ”

“ครีมไม่…อะ อื้อออ!?!”

ริมฝีปากอุ่นร้อนฉกฉวยลงมาในนาทีที่ปลายคางถูกบีบให้แหงนรับจุมพิตขื่นๆ คณิศรตาเบิกโพลง หัวใจแล่นไหว

จูบแรกในวัยยี่สิบสองปีถูกช่วงชิงโดยคนที่ไม่คาดคิด!

ความอ่อนนุ่มจากกลีบปากหวานกระแทกความรู้สึกของร่างสูงเข้าอย่างจัง ปาณัสม์เกือบพลั้งเผลอให้กับความอ่อนเดียงสา กระนั้นก็ดึงความรู้สึกอื่นมากลบมิด

ความโกรธแค้นชิงชังที่เขามีต่อแม่ของเธอ!

เหตุการณ์โสมมในอดีตผลักดันให้คนติดอยู่ในบ่วงแค้นกระแทกริมฝีปากรุนแรงไร้ซึ่งความอ่อนโยน เขาขบกัดหนักหน่วง หญิงสาวร่ำร้องผลักไส ปาณัสม์ตามรวบกอดอย่างไม่ยี่หระ

“อย่า...อื้ออ...”

มือหยาบล้วงไปใต้สาบเสื้อพร้อมปลดตะขอชุดชั้นใน พุ่งตรงไปยังจุดที่ไวต่อความรู้สึก

“คุณโปรด ครีม…อ๊ะ…!”

เปล่งเสียงห้ามไม่ทันขาดคำริมฝีปากจิ้มลิ้มก็ถูกช่วงชิงไปอีกระลอก ปาณัสม์บดจูบอย่างสาแก่ใจ เคลื่อนริมฝีปากลงแผดเผาแอ่งชีพจร ฝากฝังรอยแดงฝาดทั่วลำคอขาวๆ ชนิดให้รู้ว่าไม่ควรที่จะลองดีกับเขา สุดท้ายแล้วก็ยิ่งเพิ่มจังหวะปลายนิ้ว ห้ำหั่นอยู่กับความต้องการที่ไม่อาจยับยั้ง

_________________________________


** โปรดโหลดตัวอย่างประกอบการตัดสินใจ **