ลับ ซ่อน รัก

ไอรีนขยับตัวบิดขี้เกียจเมื่อรู้สึกเมื่อล้า ไอเย็นที่ตกกระทบร่างกายทำให้รู้สึกหนาวจนสั่น เธอขยับมือหาผ้านวมผืนหนาแต่กลับไปแตะโดนตัวลูคัส

" ฮึก! " ร่างบางตกใจเสียงหลงดวงตาคู่โตเหลือกกว้างขึ้นกว่าเดิม เธอยังคงไม่ชินกับการอยู่กับแวนไพร์ที่กดเธอแทบจมเตียงทุกวี่วันตั้งแต่ฟื้นกลับมา

" มานี่! " มือหนาจับข้อมือเธอกระชากเข้ามาหาตัว ไอรีนเซถลามาตามแรงเหวี่ยงจนตัวเธอนอนราบบนแผงอกของเค้า

" เธอชื่อไอรีน.." ลูคัสเอ่ยถามพลางเลิ่กคิ้วราวกับอยากรู้เรื่องราวของเธอ

" ชะ...ชะ..ใช่! "

" ทำไมนาย...เอ้ย! "

" ทำไมคุณรู้..." เธอถามอย่างกล้ากลัวๆ เพราะสายตาที่เค้ามองเธอนั้นดูเย็นชาจนน่ากลัว เพราะลูคัสไม่ใช่คนและเพราะเธอมาจากอีกโลกที่เธอเป็นมนุษย์แต่ทว่าตอนนี้เธอไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป

" สวรรค์ส่งเธอกลับมาหาฉัน.."

" อะไรนะคะ..." ร่างบางดันตัวลุกขึ้นนั่งแต่ลูคัสดันตัวเธอกลับขึ้นมาบนตัวทำให้เธอนั่งคร่อมบนร่างกายพร้อมเอามือดันลงที่แผงอกแกร่ง ตอบโต้บทสนทนาด้วยกัน

" เธอรู้สึกยังไงตอนอยู่ในรถนั่น...เจ็บไหม? " ลูคัสข้ามภพไปตามเอาวิญญาณเธอกลับมาในตอนนั้นเพราะเธอเหมือนวิเวียนเค้าเลยดึงดวงวิญญาณของเธอมาซึ่งอันที่จริงแล้วมันผิดตัว

" คุณรู้ได้ไงคะ..." ไอรีนงุนงงและไม่เข้าใจเพราะเธออยู่ที่โลกใบนั้นโดยที่ไม่ได้รู้จักผู้ชายคนไหนเลยแต่ทำไมเค้ารู้ว่าเธอติดอยู่ในซากรถนั้น

" ความจริงฉันตั้งใจตามวิเวียนต่างหากไม่ใช่เธอ.."

" ถ้าต้องการให้วิเวียนกลับมาแล้วทำไมถึงฆ่าเธอ?" ดวงตาคู่คมหรี่ลงชั่วครู่จากนั้นนัยน์ตาก็ดำสนิท ไอรีนตกใจจนเธอผละมือออกจากหน้าอกของลูคัส แล้วขยับตัวถอยหนีแววตาราวกับปีศาจร้ายของเค้าจนหลังชิดขอบเตียงเหล็กที่เย็นเฉียบ