ตามฝันสู่วันวาน [MPreg]

ความทรงจำของคนเราไม่ได้อยู่แค่ในสมอง แต่อยู่ในทุกรูขุมขน แม้สมองจะจดจำสิ่งต่างๆ ไม่ได้ แต่ในความรู้สักยังรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น
เมื่อใดก็ตามที่เรื่องราวเดิมๆ หรือคนปรากฏขึ้น ความทรงจำที่หายไปจะถูกรื้อฟื้นกลับมา

"ไม่ได้อยู่ในความทรงจำ แต่ย้ำในความรู้สึก"



ภาคิณใช้ชีวิตในทุกวันโดยไม่รู้ว่าตัวเองหลงลืมอะไรไปบ้าง จนวันหนึ่งเขาเริ่มฝันถึงแสงสว่างและร่างของใครบางคน แต่ไม่ว่าจะวิ่งตามแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นคนในฝันนั้นเลย เห็นแค่เงาอันเลือนลาง
จนวันหนึ่งเขาได้เจอใครบางคนที่มาพร้อมแหวนวงหนึ่งที่เขาเคยเห็นภาพในความคิด เขาจึงเริ่มค้นหา ว่าคนคนนั้นเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไร และคนคนนั้นเป็นคนเดียวกับคนในฝันของเขาหรือไม่
ค้นไปค้นมาเขากลับเจอความลับที่ถูกปิดซ่อนมานาน ความลับที่ทำให้เขาเจ็บปวดแทบขาดใจ

ความลับที่ภาคิณเจอคืออะไร ใครเป็นคนกุมความลับนั้นไว้ และความลับนี้ส่งผลอะไรกับชีวิตของเขาบ้าง?