บาปรักบำเรอแค้น

“จะกลับเชียงรายวันนี้เลยเหรอครับ”
เขาถามขึ้นลอยๆ ทำเอา ‘ปิยพัชร์’ตกใจ ไม่นึกว่าเขาจะรู้ว่าหล่อนเป็นใครและมาทำอะไรที่ชั้นสามสิบแปดของอาคารแห่งนี้
“ผมเป็นเจ้านายของคุณอากร เป็นคนที่ติดต่อจะร่วมลงทุนในรีสอร์ทแม่ของคุณ”
‘พิษณุรักษ์’ พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ตามองตรงไปที่ประตูลิฟท์ซึ่งเป็นกระจกเงา สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
“งั้นคุณก็เป็นเจ้าของข้อเสนอบ้าๆข้อสุดท้ายนั่นด้วยสิคะ ขอโทษด้วยนะคะฉันไม่ถนัดเจรจากับพวกพ่อเล้า หรือเอเจนซี่ค้ากามในคราบนักธุรกิจอสังหา”
ปิยพัชร์โมโหจนปากสั่นดวงตาจดจ้องไปยังกระจกเงาเบื้องหน้าเช่นกัน

เขามีความแค้นที่ฝังในใจนานนับสิบกว่าปี และในความแค้นนั้น ก็มีรักแรกพบที่หล่อเลี้ยงหัวใจมานานนับสิบกว่าปีเช่นกัน