บุพเพรัก องค์ชายต้องสาป เล่ม 2 (จบ)

ยามที่ได้เห็นรั่วซีคลี่ยิ้มอ่อนหวานงดงาม จิตใจที่สับสนของเขาก็เบาบางลง คิ้วที่เคยขมวดตึงก็ค่อยๆคลายออก เขาไม่รู้เลยว่าหากไม่มีนางอยู่เคียงข้างเขาจะเป็นเช่นไร จริงอยู่ที่เมื่อก่อนเขามีความรู้สึกเพียงอยากจะทวงทุกอย่างคืนจากฮองเฮาและพี่ใหญ่ ทว่าตั้งแต่ได้พบนางเขาก็ได้รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นล้วนไม่สำคัญเลยแม้แต่น้อย ท้ายที่สุดแล้วความรู้สึกเช่นนี้ต่างหากที่เขาต้องการ
ใครสักคนที่เข้าใจเขา ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างยามป่วยไข้ ใครสักคนที่เพียงได้เห็นหน้าได้ยินเสียงก็หายเหนื่อยคลายกังวล ใครสักคนที่จะมอบหัวใจและชีวิตทั้งชีวิตไว้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
รั่วซีคือทั้งหมดของชีวิตเขาจริงๆ
อา...จู่ๆก็...
“เสี่ยวซี มานี่”
“เพคะ?”
ซีเอ่อกางแขนทั้งสองข้างออกพร้อมพยักหน้าเชิงให้นางเข้ามาหา “มาเถอะ นะ”
เสียงออดอ้อนเย้ายวนของเขาที่มีเพียงนางเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้ยินทำเอานางไม่อาจปฏิเสธ ร่างบอบบางเดินตรงเข้าไปจนใกล้ และไม่ทันได้ตั้งตัวร่างเล็กๆก็ถูกรวบเข้าไปกอดเอาไว้แน่นจนนางต้องทิ้งกายลงบนตักกว้าง ไม่เพียงเท่านั้นริมฝีปากหยักลึกกลับฉกฉวยดูดชิมความหวานจากโพรงปากอุ่นของนางอย่างรวดเร็ว