Running (เรื่องของซ้งกับนุชา)

จีบคุณซ้งที่แสนจะซื่อบื้อมาตั้งนาน

จีบยังไงก็ไม่ได้เป็นแฟนแถมยังโดนเกลียดอีกด้วย

แต่นุชาไม่เคยละความพยายามในการจีบ เพราะความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น

“ถ้า เอ่อ ไปหาบ่อย ๆ มันก็จะได้คุยกันบ่อยขึ้นเห็นหน้ากันบ่อยขึ้น ความสัมพันธ์มันก็น่าจะพัฒนาได้เร็วขึ้นใช่มั้ยล่ะคือว่าหนังสือเขาบอกมาแบบนั้น มันอยู่ในช่วงที่บอกเรื่องการพัฒนาความสัมพันธ์ไปสู่มิตรภาพอันดี”

หนังสือบอกมาแบบนั้นเหรอคุณซ้ง นี่จะเอาเรื่องหนังสือเล่มนั้นมา อ้างใช่มั้ยคิดจะปั่นหัวกันเล่นอีกแล้วใช่มั้ย ทำแบบนี้อยากให้กระโดดกอดต่อหน้าอาม่ากิมใช่มั้ย

“พัฒนาความสัมพันธ์ไปสู่มิตรภาพอันดีทำไมครับมิตรภาพเรามันแย่มากเลยต้องพัฒนาเหรอแล้วพัฒนาเสร็จแล้วจะพัฒนาไปไหนแล้วจะเป็นยังไงต่อไปอีก”

แกล้งถามและก็เห็นคนที่อ้างเรื่องหนังสือกำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวทั้งที่หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ จนลามไปถึงหู

อะไรคุณซ้ง ถามแค่นี้ทำไมต้องหน้าแดงแบบนั้นด้วย มีอะไรให้เขิน มีอะไรมากกว่าการพัฒนาไปสู่มิตรภาพอันดีหรือไง

“มันสามารถพัฒนาไปเป็นแฟนได้มั้ยครับ”

นุชาแกล้งก้มหน้าลงมาถามใกล้ๆ คนที่นั่งกินข้าว กระซิบถามเสียงเบา และก็เห็นว่าคุณซ้งถือช้อนชะงักค้างนิ่งงัน ก่อนจะเริ่มเคี้ยวข้าว และพยักหน้า

“กำลังพัฒนาอยู่”

นุชาถึงกับยิ้มกว้างเพราะคำตอบที่ได้รับ นิ่งมองใบหน้าของคนที่เอ่ยบอกแล้วก็ทำให้ยิ้มไม่หุบ พัฒนาที่ว่าคือการพัฒนาไปเป็นแฟนนะครับ คุณซ้งเข้าใจจริง ๆ ใช่มั้ยแล้วตอนนี้คุณซ้งก็เป็นฝ่ายพูดเองว่าเรากำลังพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นแฟนกัน พูดแบบนี้มันทำให้ดีใจมากเลยนะครับ

“ครับ กำลังพัฒนาก็กำลังพัฒนา”