ยอมรักสามีมาเฟีย

โปรย...ยอมรักสามีมาเฟีย

“อุ๊ย!!!” เสียงหวานอุทานออกมาเมื่อรู้สึกว่าร่างของเธอกำลังปะทะเข้ากับอะไรบางอย่าง มันแข็งจนเธอกระเด็นกระดอนเซถอยหลังไปสองสามก้าวติดๆ กัน
เกือบจะล้มถ้าคว้าโต๊ะตัวที่ว่างข้างๆ ตัวเอาไว้ ไม่ทัน ดวงตาหวานเยิ้มช้อนขึ้นมองเจ้าของร่างแกร่งที่ยังยืนอยู่ที่เดิม อิงดาวได้ยินเสียงเขาสบถหยาบคายออกมา ตาคมกริบของเขาตวัดมองจ้องเธออย่างอยากจะกินเลือดกินเนื้อ
“บ้าชิบ!!...” สิ้นเสียงสบถหยาบคายของคนตัวสูงที่อยู่ในชุดสูทสากลราคาแพง ฉับพลันนั้นรอบๆ กายของเขาก็เต็มไปด้วยบุรุษร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำสนิทนับสิบ
อิงดาวมองชายฉกรรจ์หน้าตาดุดันพวกนั้นที่แต่ละคน ก็ตวัดสายตาจ้องมองมายังเธอเป็นตาเดียวอย่างพร้อมเพียงราวกับนัดหมายกันเอาไว้ เล่นเอาเธอตัวสั่น แววตาไหวระริกอย่างไม่ได้ตั้งใจ ริมฝีปากสวยสีระเรื่อเม้มเข้าหากันอย่างคิดไม่ออกว่าควรทำอะไรที่เป็นการดีไปกว่านั้น จากนาทีแรกตั้งใจจะเอ่ยขอโทษคนที่ยืนอยู่กลางวงล้อมมานาทีนี้ก็เลยกลายเป็นได้แต่ยืนถือแก้วเหล้าในมือตัวเองชะงักค้าง เป็นใบ้ไปชั่วขณะ
กระทั่งได้ยินเสียงใครสักคนเอ่ยเรียกคนตัวโตออกมา นั่นแหละเธอถึงได้สติ
“นาย... เป็นไงบ้างครับ”
สิ้นเสียงถาม คนยืนอยู่กลางวงล้อมของเหล่าบอดี้การ์ด ยกมือโบกอย่างบอกให้คนของเขาถอยกลับไปยืนข้างหลังดังเดิม ในขณะที่กรามแกร่งขบเข้าหากันจนขึ้นเป็นสัน แอลกอฮอล์จากแก้วในมือของหญิงสาวที่กำลังมองเขากลับมาด้วยท่าทางอวดดีเปียกชุ่มอยู่ตรงอกแกร่งซ้ำยังไหลลามลงไปหาหน้าท้องที่มีมัดกล้ามเป็นลอน ก่อนที่ความเย็นวาบจะอาบไล้ลงไปบนแท่งรักร้อนกลางร่าง
‘อ่า... ให้ตายเถอะ ยัยผู้หญิงบ้านี่กล้าทำกับร่างกายของเขาถึงขนาดนี้ กรอด!’ มาร์คัส เซอร์บราวน์ กัดกรามเสียงดังกรอดท่ามกลางเสียงเพลงคลอเบาๆ กับแสงสลัวรอบตัว ตายังจ้องมองหญิงสาวที่บังอาจกระตุ้นเร้าความต้องการของเขาให้ ลุกโชนขึ้นมาไม่รู้เวล่ำเวลาอย่างโกรธๆ
วันนี้หลังจากแวะมาตามนัดที่นี่ เขายังมีนัดต้องไปคุยงานสำคัญต่อ แต่กลับมาถูกแม่สาวที่ไหนไม่รู้มาสาดเหล้าใส่เสียจนเหม็นหึ่ง ที่ร้ายแรงยิ่งไปกว่านั้นคือความเย็นวาบเมื่อครู่ทำให้มังกรยักษ์ของเขาผงกหัวตื่นตัวแข็งชันดุนดันบ้าคลั่งจนมันแทบทะลุเป้ากางเกงออกมาอย่างน่าโมโหยิ่งนัก เขาไม่ควรมารู้สึกตื่นตัวกับเรื่องแค่นี้ แต่มันก็ตื่น
‘บ้าเอ้ย!... และคนตัวต้นเหตุมันก็น่าจับมากระแทก ให้ตายคาเตียงเสียเหลือเกิน!’
ทางฝ่ายของอิงดาวเธอเองยังคงมองประสานสายตากับเจ้าของร่างสูงอยู่อย่างไม่คิดจะหลบเช่นกัน
‘ฮะ!!!...แทนที่จะถามนายตัวโตนั่นว่าเป็นยังไงบ้างครับ สู้หันมาถามเธอว่าเป็นไรมากไหมน่าจะเข้าท่ากว่าไหม เฮอะ!... เห็นๆ อยู่ว่าเธอเป็นฝ่ายถูกเขาชนจนเซแซดๆ มาจนชนโต๊ะเนี่ย ส่วนนายนั่นน่ะเหรอเขายังคงยืนตั้งตรงทรงตัวได้อยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางหยิ่งยโส บุบสลายเสียเมื่อไหร่กัน’
“บ้าบอชะมัด!...”