บอสขาเบาๆหน่อย

พนักงานทยอยกลับบ้านจนหมดและเธอก็ยังคงนั่งพิมพ์สรุปรายงานยอดขายของบริษัทปีนี้ให้กับซันอยู่ด้วยอยากจะลบล้างคำดูถูกของเค้าเธอเลยพยายามตั้งใจจะทำให้จบให้ได้และต้องทันวันนี้
" บอสจะไปไหนคะ…"
ระหว่างนั้นประตูห้องทำงานของซันก็เปิดออกมา ซันกำลังจะกลับบ้านและเธอก็จะไม่ยอมให้เค้ากลับเพราะเมื่ออยากจะได้รายงานวันนี้เค้าก็ต้องรอด้วยเหมือนกัน
" กลับบ้านมีไรไหม? "
" มีแน่ค่ะ! "
แพรเดินเข้ามายืนขวางหน้าของซันเอาไว้สายตาของเธอคมนิ่งจ้องมองหน้าของเจ้านายหนุ่มพลางยิ้มอ่อนแต่ไม่ใช่ยิ้มที่หวานหยดย้อยเพราะแววตาของเธอมันดูอาฆาตต่างหาก
" บอสยังกลับบ้านไม่ได้ค่ะ! "
" ทำไม? "
" ก็เพราะบอสต้องรอให้แพรทำงานเสร็จและเอาสรุปไปให้อ่านถึงจะกลับได้ค่ะ! "
" ใครจะมานั่งรอเธอยัยเลขาซื่อบื้อ! "
" เอ๊ะ! บอสคะถ้าไม่รอแล้วจะมาสั่งทำไมว่าให้ทำให้เสร็จในวันนี้คะ? "
" โถ่เว้ย! เธอนี่มัน!! "
ซันเริ่มโมโหอย่างรุนแรงถึงขนาดเริ่มโวยวายใส่เธอ แต่แพรก็ไม่ได้กลัวเลยสักนิด เธอเดินก้าวเท้าเข้าไปใกล้กับซันแล้วกอดอก
" วันหลังถ้าไม่คิดว่าจะต้องรีบใช้งานในวันที่สั่งก็อย่ามาบอกว่าให้ทำให้เสร็จภายในวันเข้าใจไหมคะบอส…"
" เลขามีหน้าที่มีงานทำเยอะแยะค่ะไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของบอส…"
" เธอ!! " ซันโมโหจนถึงกับตะคอกใส่เธอเสียงลั่นจนได้ยินไปถึงห้องของวีรภาพ เค้าเลยเดินออกมาจากห้องทำงานมาดูเธอทันทีเพราะกลัวว่าซันจะทำอะไรเธอ
" เกิดอะไรขึ้นไอซันมึงทำอะไรเค้า? "
" ยัยนั่นสิทำผมกวนโมโหอยู่ได้"

" แพรไม่ได้กวนโมโหค่ะแค่จะเตือนให้มีสติให้มากกว่านี้หน่อยเป็นถึงผู้บริหารแต่กลั้นแกล้งพนักงานตัวเองมันสมควรเหรอคะ! "
เธอพูดจาฉะฉานใส่ซันอย่างไม่สนใจเลยว่าจะโดนไล่ออกไหม อันที่จริงเพราะสัญญานั้นต่างหากที่ทำให้เธอไม่นึกกลัวโดนไล่ออก
" คุณแพรอย่าเพิ่งเครียดนะครับเดี๋ยวผมจะจัดการไอน้องตัวแสบนี้ให้ยังไงอย่าเพิ่งคิดเรื่องลาออกนะครับ.."
" ค่ะ! ไม่ต้องกลัวเรื่องลาออกนะคะแพรไม่คิดจะออกอยู่แล้วค่ะเรื่องแค่นี้จิ๊บๆแพรเอาอยู่ค่ะ..."
" ฉันจะหาทางไล่เธอออกให้ได้เลยคอยดูยัยบ้า! " ซันตะโกนสวนมาทันทีที่เธอพูดออกมา
" ถ้างั้นแพรก็จะเตรียมตัวมารับมือบอสทุกรูปแบบเหมือนกันค่ะแล้วมาดูกันว่าระหว่างแพรกับบอสใครจะชนะ! " เหมือนมวยสนามถูกคู่กำลังประชันกันบนสังเวียนโดยมีวีรภาพเป็นกรรมการ งานนี้ซันเจอคู่ปรับซะแล้ว