เสน่หานางมาร

ทุกเรื่องราวของความรักที่แสนจะโรแมนติก ก่อกำเนิดขึ้นบนผืนทะเลทราย
ของประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ แห่งดินแดนดูไบ ทุกการสัมผัสเต็มไปด้วยไออุ่น ละมุนไปด้วยความเสน่หา วาบหวามเร่าร้อน ที่พร้อมให้ทุกคนได้สัมผัส
ภายใต้แสงดาว และดวงจันทร์ที่งดงาม ของแดเนียลและแพรไหม
ทั้งสองได้หลอมรวมทุกความรักมิให้ได้ลืมเลือน หนุ่มทะเลทรายที่เต็มไปด้วยความรุ่มร้อน เมื่อได้พบเจอกันแล้ว มิอาจยินยอมให้จากไป และจะไม่ยอมให้ชายใดได้เชยชม เมื่อทั้งสองโคจรมาพบกัน จึงก่อกำเนิดเรื่องราวมากมาย
จบลงด้วยความรักและความเสน่หาจนยากจะถอนตัว

ผู้ที่ถูกพิจารณาทั่วเรือนร่าง ใบหน้าที่เติมแต่ง ชักสีหน้าราวไม่พอใจกับสายตาที่จาบจ้วง แต่แดเนียลทำเป็นไม่สนใจ ยังพิจารณาทุกส่วนต่อไป ยิ่งทำให้อีกร่างเริ่มไม่มั่นใจ กับเสื้อผ้าที่คิดว่าเลือกมาอย่างดีที่สุด มือเล็กๆ จึงดึงกระโปรงตัวสั้นโดยไม่รู้ตัว เสียงหัวเราะในลำคอ ทำให้แพรไหมตวัดสายตามอง อย่างไม่สบอารมณ์ ‘โรคจิต’ ทำได้เพียงให้พรอยู่ในใจ
“ถ้าคิดว่ามันสั้น จะใส่มาทำไม” ตวัดสายตาใส่อีกครั้ง ประกาศความไม่พอใจอย่างชัดเจน
“กรุณาอย่าวัดคนที่ภายนอก แล้วก็กรุณาให้เกียรติ เพศเดียวกับมารดาคุณด้วยค่ะ” พอเจอปากแม่เจ้าประคุณเข้าไป แววตาหยอกล้อ เปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นทันที ไม่สบอารมณ์กับวาจาเผ็ดร้อนเกินอายุของอีกฝ่าย
“นี่คือคำกล่าวทักทาย ว่าที่เจ้านายคนใหม่หรือไง สงสัยผมคงต้องคิดใหม่เสียแล้วกับการลงทุน” แพรไหมรีบปรับน้ำเสียง และสีหน้าอ่อนลงอย่างรวดเร็ว เพื่อเห็นแก่อนาคตของบริษัทและทุกๆ คนที่รอฟังข่าวดี
“ขอโทษค่ะ...” กัดฟันพูดออกมาอย่างที่สุด
“ถ้าลำบากมาก ไม่ต้องพูดก็ได้ ผมไม่ถือเด็ก... ที่ยังไม่โต” เน้นประโยคหลังชัดเจน
‘อ้าย! ตาบ้า! บังอาจมาว่าฉันเป็นเด็ก เคยเห็นของฉันแล้วหรือไงยะ ที่แน่ๆ นมฉันก็ใหญ่กว่านายตั้งเยอะ’
แพรไหมเหยียดไหล่ตรง และแอ่นกายช่วงบนมาด้านหน้า ให้เห็นอย่างชัดเจน ต้องการประกาศว่า ไม่ใช่เด็กอย่างที่กล่าวหา หารู้ไม่การกระทำนั้น ยิ่งเน้นผิวเนื้อด้านในให้ออกมาโชว์ความขาวอวบอิ่ม อยู่ในระดับสายตาของอีกฝ่ายแบบเต็มสองตา
แดเนียลมองตาพร่าลาย ไม่อยากจะเชื่อสายตา กับขนาดของก้อนเนื้อด้านในเนื้อผ้า เผลอกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่... คิดจะทำอะไร ยั่วเขาหรือไง
“ถ้าจะมายั่วผม แล้วคิดจะได้งานง่ายๆ ขอบอกเลยว่า... คิดผิด”
คราวนี้คนที่ถูกหาว่ากำลังยั่ว ยืนกำมือแน่น ‘ผู้ชายโรคจิต วิตถารคิดได้ไงว่าฉันยั่วนายอยู่ ชาตินี้อย่าหวังจะเห็นขาอ่อนเด็ดขาด’
“ว่าไง ตกลงจะคุยธุระหรือเปล่า” พูดยังไม่ทันจบ แฟ้มหนาๆ จากมือเล็ก ก็ถูกโยนลงมาที่โต๊ะกระจกอย่างแรง
“ฉันมาเสนองานให้พิจารณา ไม่ได้มายั่วผู้ชาย... ที่ดูยังไงก็แสนจะธรรมดา ในสายตาคนอย่างฉัน”
คราวนี้แพรไหมเริ่มกลายร่าง เป็นนางมารร้ายในละคร ที่คุณหญิงเอมดูก่อนนอนทุกคืน ส่วนคนที่ดูแสนจะธรรมดา ได้แต่ยืนสะอึก คิดไม่ถึงว่า จะมีใครกล้ามาวิจารณ์ขนาดนี้ ทั้งที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา มีแต่ให้ยินคำว่าหล่อแบบไม่เกรงใจใคร
“อ้อ! แล้วก็...” ดวงตาคู่สวยไล่ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของอีกฝ่ายเฉกเช่นที่ถูกกระทำ
แดเนียลดวงตาแดงก่ำ แทบหลุดความเป็นสุภาพบุรุษ อยากกระชากร่างเล็กๆ ตรงหน้าเข้ามาฟาดไปที่ก้นงอนๆ หลายที ให้ได้รู้จัก ใครเป็นใคร และไม่ควรมาแหย่เสือ
“คิดเอาเองก็แล้วกัน ไม่อยากวิจารณ์ เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีมารยาท”
เจอพิษนางมารร้ายเข้าไป ชายหนุ่มผู้ที่ไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนดูถูกมาก่อน มือใหญ่กำปากกาด้ามทองจนหัก พยายามระงับอารมณ์อย่างที่สุด
“แฟ้มตรงหน้าคุณ คือแผนงานที่ฉันนำมาเสนอ แล้วแต่คุณแดเนียลว่าจะพิจารณาหรือไม่ หรือ... จะตัดสินตั้งแต่ยังไม่ได้เปิด”
พูดจบร่างเล็กก็ก้าวจากไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้อีกฝ่ายหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น ผู้ที่เจอคำปรามาสแบบเต็มๆ ได้แต่อารมณ์เดือด จนแทบไม่มีสมาธิกับงานต่อไป เพราะอยากขย้ำร่างเล็กๆ แทน
“ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ” สันกรามได้รูปขบกันจนแน่น..........

เป็นนิยายชุดจบในเล่ม
หนี้แค้น อาญาอสูร (รุ่นพ่อ-แม่)
เสน่หานางมาร (เพื่อนของแม่)
แค้นรัก อาญาใจ (รุ่นลูก-ลูกสาว)
แค้นรัก อาญาอสูร (รุ่นลูก-ลูกชาย)