เพชรร้าว เล่ม 1

แน่ละ ผู้ชายก็เหมือนผึ้งภมร ไม่มีภมรตัวไหน อยากเกลือกกลั้วกับดอกไม้เฉาๆ

วิทวัสถอนใจหนักๆ

ถ้าหากหญิงสาวคนนั้นมีทางเลือก หล่อนหรือจะเลือกมีชีวิตอย่างนั้น?

นั่นเป็นต้นเหตุแห่งยิ้มขมๆ ของหล่อน และนั่นก็เป็นต้นเหตุให้หล่อนมีชื่อเสียง

หล่อนเสียเพื่อการได้ และได้เพื่อการเสียในภายหลังเช่นกัน

ไม่มีใครได้อะไรเปล่าๆ โดยไม่ต้องสูญเสียอะไรเลย ... รุ้งตะวัน!

เออ ชื่อของหล่อนก็ช่างฟังแปลกหู กึ่งไพเราะกึ่งลึกลับ ชวนให้ใฝ่หา ไม่บ่อยนักที่เราจะได้เห็นสายรุ้งพร่างพรายขึ้นในแสงแห่งดวงตะวันและก็ไม่เคยมีใครเดินทางไปจนสุดสายรุ้งนั้นสักที

อาจจะมีใครสักคนโง่งมงายพอจะลองบากบั่น ทั้งๆ ที่รู้ว่าผลที่ได้ในบั้นปลายจะไม่คุ้มกับความเหนื่อยยากของตัว

แต่บ่อยครั้งที่คนเราประพฤติปฏิบัติตามความเรียกร้องของหัวใจ ไม่ใช่รับคำสั่งจากสมองและเมื่อนั้น จะไม่มีใครคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นแม้แต่น้อย!