เงื่อนรักปมร้าว

เงื่อนรักปมร้าว

ความบริสุทธิ์หาใช่สิ่งที่เธอมี การเดินเข้าหาหลังกำแพงคือความทรงจำแสนเลวร้าย...
ถูกตราหน้าเป็นนักโทษว่าเจ็บเเล้ว การได้ 'รัก' คนที่สร้าง 'ตราบาป' ให้เธอกลับเจ็บยิ่งกว่า

----------------------------------------------------------------

“พ่อเลี้ยงฉันเจ็บ...”

เพราะความเจ็บที่เธอต้องเผชิญในตอนนี้ ทำให้ไม่อาจจะห้ามไม่ให้น้ำตาไหลออกมาได้ แม้นว่าจะพยายามข่มความเจ็บเอาไว้แน่นมากเพียงใด ส่งคำวิงวอนและร้องขอของเธอให้กับเขา เผื่อว่าจะเห็นใจกันบ้าง แต่กระนั้นเธอก็รู้ทันทีว่าตนเองคิดผิด...เพราะมันไม่มีผลต่อผู้ชายตรงหน้านี้สักนิด

“เจ็บเหรอ แค่นี้เธอมาบอกฉันว่าเจ็บเหรอ” แพทริคยังไม่วายที่จะกระทำการโดยการบีบเน้นลงไปมากกว่าเดิม จนนิ้วแกร่งของเขาแทบจะยุบลงไปที่หัวไหล่ของวิรังรอง ความเจ็บแค่นี้บางทีมันยังอาจเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ครอบครัวเขาต้องเจอเลย ผู้หญิงคนนี้ใจร้ายเกินไป ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีหน้าอยู่ในไร่นี้โดยไม่รู้สึกอะไรได้ยังไง น่ารังเกียจสิ้นดี!

วิรังรองอยากจะยิ้มให้กับความน่าสมเพชของตัวเอง ทั้งๆที่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันที่แพทริคจะมองเห็นความดีที่มี แต่เธอก็ยังจะดึงดันที่จะพิสูจน์ตัวเองอยู่ ฮึ! ไม่มีอะไรที่น่าอดสูไปมากกว่านี้แล้วละ โง่สิ้นดี...

“พ่อเลี้ยงปล่อยฉัน...”

“ผลัก!” สิ้นเสียงร้องขออันแสนน่าสงสารปนความน่าสังเวชของวิรังรองแพทริคก็ผลักให้สาวเจ้ากระเด็นออกไปจากตัว จนเธอเสียหลักและล้มทับไปบนกองหญ้าแห้งที่วางกองอยู่บนพื้น

“โอ๊ย!”

อย่างน้อยๆก็อยากจะขอบคุณกองหญ้าแห้งกองนี้ที่ช่วยรองรับร่างของเธอเอาไว้มิให้ได้ร้าวระทมไปมากกว่าเดิม แต่กระนั้นความยินดีที่เขายอมปล่อยเมื่อครู่ก็มลายหายไปสิ้น เมื่อตอนนี้แพทริคกำลังย่างสามขุมเข้ามาใกล้พร้อมมือเรียวหนาที่กำลังปลดกระดุมเสื้อออกเรื่อยๆ จนหัวใจเธอเริ่มสั่นไหวเกรงกลัวต่อการกระทำตรงหน้า

“พะ...พ่อเลี้ยงจะทำอะไร” ลนลานพยายามที่จะถดกายหนีแต่มันก็ทำได้ไม่สะดวกดีนักเมื่อแพทริคคว้าหมับ! ลงที่ข้อเท้าของเธอ แล้วเคลื่อนตัวเข้ามาคร่อมเธอไว้มิให้ได้ถอยหนี

“ฉันอยากเห็นเธอทรมานแทบขาดใจ” รอยยิ้มน่ากลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแพทริค ขณะที่เขาเริ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้

“ปะ...ปล่อยฉัน ปล่อย” พยายามเอามือมาปัดมือของแพทริคให้หลุดออกไปจากข้อเท้าแต่มันก็ไม่มีผลอะไรเกิดขึ้นเลย หนำซ้ำมันกลับทำให้แพทริคดูมีอารมณ์ที่น่ากลัวมากกว่าเดิมเสียด้วย

“เธอมันไม่สมควรมาที่ไร่นี้ตั้งแต่แรกแล้ววิรังรอง! ทีนี้แหละฉันจะทำให้เธอรู้ว่านรกของจริงมันเป็นยังไง...ห้าปีที่เธอเจอมันยังน้อยไป” แพทริคพูดขณะก้มให้เรียวปากแนบชิดใกล้ที่ใบหูของวิรังรอง ก่อนจะกระซิบบอกเสียงพร่าปนความโกรธ พยายามแล้วที่จะข่มอารมณ์ความทรมานเมื่อหกปีก่อนเอาไว้ แต่ห้าปีที่วิรังรองอยู่ในนั้นมันทดแทนความทรมานจากครอบครัวเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่เจอหน้าผู้หญิงคนนี้เหตุการณ์นั้นมันก็เข้ามาตอกย้ำให้รู้สึกเช่นเดิม

“ไม่...” เธอส่ายหน้าปฏิเสธ ขอร้องเสียงอ้อนวอนกับคนใจร้ายตรงหน้า...แต่มันก็ไม่เป็นผลเมื่อเขาปล่อยอีกประโยคออกมาที่ทำให้เธอเจ็บร้าวราวกับโดนกริชคมเสียบลงที่กลางอก

“ยินดีต้อนรับสู่นรกของฉันอย่างเป็นทางการ...”
.
.
.
โปรดโหลดตัวอย่างมาพิจารณาก่อนซื้อนะคะ นิยายเรื่องนี้พระเอกร้ายมาก ๆ แต่นางเอกก็ทนมากเช่นกัน มีเเข็งบ้างอ่อนบ้างดราม่าแบบหนักมาก ๆ หากใครไม่ชอบนิยายเเนวนี้ต้องขออภัยและผ่านไปได้เลยนะคะ

ปล.หากผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะและขอน้อมรับคำติชมของนักอ่านทุกๆท่านเพื่อนำไปปรับปรุงเเละทำผลงานให้ดียิ่งขึ้นค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะ ^^

ปล.รบกวนให้ใครที่อ่านในเว็บมาแล้วเริ่มอ่านตั้งแต่ต้นนะคะ เนื้อหามีการเปลี่ยนแปลงอยู่ค่ะ^^
ปล.ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่า ios นะคะ