Life of Roses : บ้านกุหลาบแดง

The Last Valentine รักสุดท้าย (ภาค 2)
Life of Rose: บ้านกุหลาบแดง
เรื่องราวต่อจาก การเริ่มต้นความรักของ คาเรน คาร์ล ร็อคสตาร์ชื่อดัง และ ลดา ภรรยาสุดที่รัก ใน The Last Valentine ทั้งสอง รับบทบาทสำคัญในการเป็นคุณพ่อคุณแม่ของลูกทั้งสอง เจ้าหญิงเกรซเเละเจ้าหมาป่าอลัน ที่สร้างความสดใส รอยยิ้ม ความรักและความท้าทายใหม่ๆ เมื่อเวลาผ่านไป ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง เเม้เเต่ตัวของคาเรน คาร์ล ผู้เป็นกุหลาบแดงเพลิงของครอบครัว

"ฉันเห็นว่าคุณกับเกรซต้องใช้ชีวิตร่วมกัน แต่งงานกัน คุณก็รู้ว่ามันยากเย็น คุณก็เคยแต่งงานมาก่อน"
"ลดา.." เพียซ แตะไหล่ลดา
"เพราะว่ามันยากไง ผมเลยต้องอยู่กับเธอ"
"เพียซคุณก็รู้ ลูกสาวฉัน มีชีวิตไม่เหมือนคนอื่น ชีวิตเธอมีแต่ครอบครัว ดนตรี เพื่อนไม่กี่คน และคุณ ฉันผิดเองที่ตัดสินใจให้เธอใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่ยอมให้เธอได้ออกไปใช้ชีวิตแบบอลัน" ลดา เสียงสั่น
"ลดา คุณเคยเสียใจกับเรื่องนี้มาแล้วนะ อย่ากลับไปคิดอีกเลย นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณจะทำได้ในตอนนั้น"
" มันเป็นความผิด ความเห็นแก่ตัวของฉันเอง"
"ลดา คุณไม่ผิดอะไร คุณเป็นคุณแม่ที่ยอดเยี่ยม คุณเคียงข้างเธอ เกรซรักคุณมาก เธอไม่เคยบอกผมเลยว่าเบื่อที่จะอยู่กับคุณ ทั้งๆที่เธอก็ต้องการผม"
ลดา หันมามองเพียซ
"เพราะผมเป็นเพื่อนคุณไง ผมเลยเข้าใจในสิ่งที่คุณทำ"
ลดา พยักหน้า
"คุณอย่าออกมาตามลำพังแบบนี้อีกนะ คาเรนคงเป็นห่วงคุณมาก คุณปิดโทรศัพท์ด้วยใช่ไหม"

.... เวลาที่มองลูกสาว ฉันก็เหมือนมองเห็นคาเรนในตัวเธอ อารมณ์ทำลายล้าง เกรี้ยวกราด ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่าง ยึดมั่นในตัวเอง อีโก้ของทั้งสองมันสูงเกินกว่าที่ฉันจะเข้าใจได้ ....
ลดานึกถึงวันที่คาเรนและเกรซปะทะคารมกัน

" พ่อจะควบคุมหนูเหมือนสัตว์เลี้ยงไม่ได้ อย่าทำให้หนูรู้สึกแบบนั้น "
" เธอคือลูกของพ่อเธอต้องฟังพ่อ"
" หนูเชื่อฟังพ่อเพราะหนูคือสัตว์เลี้ยงของพ่อ !!! "
" เกรซ หยุด!! "
" ในขณะที่อลันได้ไปข้างนอก ได้ออกไปเที่ยว แต่หนูต้องซ้อมเปียโนอยู่บ้านวันละสิบชั่วโมง ทำไมคะพ่อ ทำไมต้องเป็นหนูด้วย " เกรซร้องไห้ และตะโกนออกมา ด้วยความอัดอั้น
" พ่ออยากปกป้องลูก พ่อผิดอะไร และพ่อจะทำ "
" พ่อคิดว่าหนูเป็นเครื่องมืออะไรสักอย่าง หนูเป็นเครื่องประดับของพ่อเท่านั้น เพราะมีหนูครอบครัวเราถึงสมบูรณ์แบบ ใช่ไหมคะ"
" เกรซหยุด อย่าประเมินพ่อน้อยไปนะ "
คาเรน ชี้หน้าเกรซ ด้วยความโกรธ
" พ่อคะ จะทำอะไรกับหนูก็ได้ ทำให้สาแก่ใจไปเลย ทำไปเลย !!! "

" เกิดอะไรขึ้นสาวๆ"
" คาเรน มา เเต่ดูหน้าเขาสิ "
... คาลอส เดินเข้าไปทักทายคาเรน ตามประสาคนรู้จัก ...
" คาเรน คาเรน คาร์ล เป็นไงบ้างครับ ผมดีใจที่ได้เจอคุณ "
คาเรน ยิ้ม อย่างไม่เต็มใจนัก
" ไล่เธอออกซะ "
" คาเรน คุณใจเย็นๆ "
" ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ใครจะคิดว่าเธอจะมาที่นี่หลังจากซื้อดอกไม้ เเละของานทำงานอะไรก็ได้ ด้วยอารมณ์แบบคุณ ตอนนี้ "
" คาลอส ช่วยผมที ผมเพิ่งกลับจากทัวร์ ผมคิดถึงเธอ ผมอยากใช้เวลากับเธอ "
คาเรน มองลดา กำลังเสริฟกาแฟให้ลูกค้าคนอื่นๆ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
" ผมจะระเบิดอยู่แล้ว คาลอส"
" เครมบรูเล่ไหม จะได้ลดความร้อนของใจคุณ "

"ผมจะเล่นกีตาร์กับพ่อก็ได้ หากพ่อจะอนุญาตให้ผมเลี้ยงน้องหมาเหมือนไลลา"
"ไลลา มีน้องหมาแล้วเหรอจ้ะ"
"ครับคุณแม่ ไลลามีน้องหมาแล้ว ชื่อดอลล่าห์"
"น่ารักจัง"
อลัน ส่งสายตาให้คาเรน
"นะครับพ่อ ผมจะให้อยู่ห่างคุณพ่อที่สุด"
คาเรนถอนหายใจ
"พ่อจะพาอลันไปหาดอลล่าห์ดีไหม คนละครึ่งทาง"
"คาเรน ไม่ได้จริงๆเหรอคะ อย่างน้อยจะได้ช่วยฝึกความรับผิดชอบของลูก"
ลดา พยายามโน้มน้าว
อลัน มองลดา อย่างมีความหวัง
"ฟังพ่อนะ อลัน ที่นี่มีกฎ พ่อไม่สามารถอนุญาตได้ พ่ออยากให้ลูกเข้าใจถึงการอยู่ร่วมกัน ส่วนเรื่องการฝึกความรับผิดชอบ พ่อรู้ว่าอลันมีอยู่แล้ว"
"ครับพ่อ"
ลดา รู้ว่าอลันผิดหวัง เธอกอดลูกเพื่อปลอบใจ
"แม่กับพ่อยินดีจะพาอลันไปบ้านไลลานะ แม่จะไปด้วยทุกครั้งที่ลูกต้องการ"
ลดา โอบใบหน้าลูกชายแล้วจูบหน้าผากอย่างอ่อนโยน
"อลัน คนเก่ง เจ้าหมาป่าต้องมีจิตใจที่เข้มแข็ง"
ลดา ยิ้มให้อลัน

.... ช่วยดูแลหัวใจของของผมและลดาด้วยนะ .....