บุพเพรักชายาตัวร้าย

อย่ายึดติด อย่าคาดหวัง และอย่าให้ใจกับบุรุษใด ความแน่นอนคือความไม่แน่นอนถึงแม้นว่าวันนี้ บุรุษผู้นั้นจะแสดงออกว่ารักมากเพียงใด ไม่แน่ว่าเมื่อถึงวันหนึ่งเขาอาจจะเปลี่ยนใจไปจากเราก็เป็นได้
หากแท้ที่จริงแล้วเขายังไม่รู้ใจตนเอง เพราะหากวันหนึ่งเมื่อบุรุษผู้นั้นรู้ใจของตนเองแล้ว มันอาจจะเป็นวันที่เราเจ็บปวดแสนสาหัสก็เป็นได้

เมื่อความรักครั้งเก่าที่เขาไม่สามารถสลัดมันทิ้งไปได้จากหัวใจหวนกลับมาอีกครั้ง สตรีที่คิดว่าได้ตายจากไปแล้ว นางได้ปรากฏตัวขึ้นมาในวันที่เขามีสตรีเคียงข้างคนใหม่
สตรี 2 นางที่เป็นทั้งรักเก่าและรักครั้งใหม่ของเขา สุดท้ายแล้วหนทางของความรักทั้ง 3 คนจะจบลงเช่นไร…

ภาพเบื้องหน้าที่เหลียนลี่หรูเห็นอยู่ในตอนนี้ ถึงกับทำให้นางรู้สึกไร้เรี่ยวแรงจะก้าวเดิน ความรู้สึกเจ็บปวดที่กรีดลึกเข้าสู่หัวใจ
"มันเป็นเช่นนี้เองสินะ ข้ามิคิดว่าจะต้องได้รู้จักกับมันเลยแม้แต่น้อย"

"นี่สินะคือเหตุผลทั้งหมด ที่พระองค์ทรงเปลี่ยนไป คิดจะปิดหม่อมฉันไปอีกนานเพียงใดกัน"
น้ำเสียงอันสั่นเทา ที่นางกล่าวออกไปเมื่อสักครู่นี้ ถึงกับทำให้บุรุษและสตรีทั้งสองคนที่กำลังกอดกันอยู่ รีบจ้องมองมาที่นางเป็นตาเดียวกันและรีบผละออกจากกันอย่างรู้สึกผิด
"ลี่หรู…"
"ใช่ หม่อมฉันเอง ทำไมถึงทรงทำเช่นนี้ได้ลงคอ ทั้งๆที่เราสัญญากันไว้แล้วไม่ใช่หรือ หรือคำสัญญาที่พระองค์เคยให้ไว้กับหม่อมฉัน มันเป็นเพียงแค่ลมปากที่หาความแน่นอนอันใดมิได้เช่นนั้นหรือ"
เหลียนลี่หรูกล่าวออกไปทั้งน้ำตา น้ำเสียงสั่นเทาที่นางกล่าวออกไปแต่ละคำนั้น ช่างยากเย็น อย่างที่นางไม่คาดคิดว่าตนเองจะเป็นเช่นนี้ได้ สตรีที่มีความมั่นใจในทุกการกระทำ ตัดสินใจเฉียบขาดในทุกๆเรื่อง เมื่อต้องมาเผชิญกับ เรื่องราวเช่นนี้ นางกลับคิดหาทางออกให้ตนเองไม่ได้
ในสมองที่ว่างเปล่าและหัวใจที่เจ็บปวด ทำให้นางไม่อยากคิดเรื่องอันใดอีกแล้ว นางเพียงต้องการที่จะเดินออกไปจากตรงนี้ แต่ขา 2 ข้างที่ไร้เรี่ยวแรง ไม่มีแม้แต่แรงที่จะก้าวเดินต่อไป มันช่างทรมานเหลือเกิน

"พระองค์จะเลือกนางหรือเลือกหม่อมฉัน?"

เหลียนลี่หรูถามออกไปอย่างเจ็บปวด นางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าบุรุษคนรักจะกล่าวว่าเลือกนาง แต่มันกลับมีเพียงความเงียบแทนคำตอบ
มีคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า อย่าได้ให้โอกาสบุรุษเป็นฝ่ายเลือก เมื่อจับได้ว่าบุรุษผู้นั้นกำลังนอกใจ เพราะหากให้เขาเลือก คำตอบคือ ไม่มีทางเลือกเรา ถ้าหากเขารักเราจริงตั้งแต่แรก เขาจะไม่มีทางนอกใจ และทำให้เราเสียใจโดยเด็ดขาด

"หึ! หึ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…"
นางหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ มือที่กุมกันไว้แน่นของทั้งสอง ในยามที่อยู่เบื้องหน้าของนางโดยไม่มีท่าทีว่าเขา จะยอมปล่อยมือออกจากมือของสตรีผู้นั้น ถึงแม้นว่านางจะยังอยู่ตรงนี้ เพียงเท่านี้นางก็รู้แล้วว่าเขาเลือกใคร
"ขอบพระทัยเพคะ"