ก็ว่าจะไม่ (รัก) ร้าย

“คุณจะพาฉันออกมาทำไม ฉันจะไปจัดการพวกนั้น” กรรัมภาดิ้นไปมา ไม่ยอมเดินตามแรงจูง
“เธอมีสติหน่อยสิ เมาจนไม่รู้ตัวหรือไงว่าทำอะไรอยู่” กันต์ณธีร์ไม่สนใจ เขาลากกรรัมภามาถึงรถยนต์ของตน ก่อนพูดเตือนสติ “อย่าลืมสิว่า เธอเป็นดารา เป็นคนของประชาชน จะไปชก ไปต่อยหรือถีบคนอื่นแบบนี้ไม่ได้ รู้ไหมว่าคนเขาจะมองเธอยังไง แล้วถ้ามีคนถ่ายคลิปไว้แล้วเอาไปลงในเน็ต เธอจะเสียหายมากนะ”
“ก็ช่างคนอื่นสิ ฉันรู้ตัวหรอกน่าว่าทำอะไรอยู่” กรรัมภาเถียงสู้ แม้ว่าในใจก็หวั่นกับคำพูดเขา พูดง่ายๆ คือเธอไม่ได้คิดในเรื่องที่เขาเตือน “อีกอย่างพวกนั้นมาหาเรื่องจี้ก่อน หาเรื่องเพื่อนฉันก็เหมือนหาเรื่องฉัน ฉันก็เลยต้องจัดการ”
“ทำตัวอย่างกับคนไม่มีสมอง ชอบใช้กำลังมากกว่าใช้สติ” กันต์ณธีร์ต่อว่าตามตรง ก่อนเปิดประตูรถ “ขึ้นไป ฉันจะไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ขึ้น จะเข้าไปลุยต่อ” กรรัมภาแข็งใส่ ปิดประตูรถหรูดังปัง กันต์ณธีร์ส่ายหน้าเปิดประตูรถอีกครั้ง
“ถ้าไม่ขึ้น เจอดีแน่”
“ทำไม คุณจะทำอะไรฉัน” น้ำเสียงไม่มีความเกรงกลัว แถมยังเชิดหน้าใส่
“ก็ทำอย่างนี้ไงล่ะ” เขาประคองแก้มทั้งสองข้างของเธอไว้ ก่อนแนบปากลงบนปากจิ้มลิ้มที่กำลังเถียงสู้ ม่านตาสาวขยายกว้าง ความตกใจอาบไปทั่วความรู้สึก กรรัมภาไม่คิดว่า กันต์ณธีร์จะลงโทษตนด้วยวิธีนี้ นี่เธอเสียจูบแรกให้กับชายหนุ่มที่ไม่ชอบหน้าตนหรือนี่ ดีที่ว่าเขานำรถมาจอดด้านในสุดที่ค่อนข้างลับตาคน หากจอดจุดอื่นมีหวังภาพนี้ว่อนเน็ตแน่
วินาทีนี้กันต์ณธีร์เหมือนไม่รู้ตัวว่าทำอะไร เขาคิดแค่ว่าต้องการสั่งสอนและหยุดกรรัมภาไม่ให้ไปมีเรื่องกับน้ำเพชร เขารู้ว่าเธอดื้อ รั้นไม่ยอมคน พูดให้หยุดคงไม่ได้ผล วิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่นึกออก และเมื่อได้จูบนางร้ายหมายเลขหนึ่ง เหมือนเขาหยุดตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปก็ยิ่งหักห้ามใจไม่ได้ คล้ายกับว่าต้องมนต์เสน่ห์อย่างไรอย่างนั้น เขาส่งปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากสาวกระหวัดลิ้นเล็กที่ตกอยู่ในอาการประหม่าและตกใจ
“เฮ้ย!” กันต์ณธีร์อุทานตกใจ รีบรวบร่างสาวไว้ในอ้อมแขน เมื่ออยู่ๆ กรรัมภาเป็นลม “อะไรวะ จูบนิดเดียวดันเป็นลม”
เขาอุ้มร่างสาวไปวางไว้บนเบาะนั่งข้างคนขับ ปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปนั่งประจำที่คนขับ ไม่นานนักก็ขับรถยนต์ออกจากลานจอดรถ ตรงดิ่งไปยังบ้านของเธอ