ของรักMAFIA

มาร์ตินเดินลงมาจากเตียงตรงเข้ามาหาเธอพร้อมผ้าคลุมอาบน้ำ แล้วก็สวมมันให้เธอ แต่อาการของเค้าดูแปลกจนลินินหวั่นใจเริ่มหายใจแรงขึ้นเมื่อเค้าผูกเชือกที่เอวเธอแน่น
“ ไหนบอกฉันมาสิกลิ่นบุหรี่ที่ติดผมเธอเมื่อเย็นนั่นคืออะไร…”
ลมหายใจลินินสะดุดกึกดวงตากลมโตลุกวาวเงยมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น ทั้งที่เธอฉีดน้ำหอมจนทั่วเพื่อดับกลิ่นแล้วแต่มันก็ไม่วายที่เค้าจะรู้
“ มันเป็นบุหรี่ของเพื่อนค่ะเพื่อนหนูสูบตอนเรานั่งทำงานกลุ่ม....”
“ งั้นเหรอเพื่อนผู้ชายสินะ..”
“ อึก!..” ความกลัวแล่นพล่านอย่างรุนแรงเมื่อมือหนาขยับขึ้นมาบีบที่ลำคอเธออย่างไม่แรงมากแต่มันก็ทำให้เธอกลัว สายตาของเค้าที่จ้องมองเธอมันดูเย็นชาอย่างถึงที่สุด
“ หนูหายใจไม่ออก..” ใบหน้าสวยหวานรู้สึกทรมานจากความคับแน่นที่ลำคอจนหายใจไม่ออกเธอจึงบอกเค้าบอกด้วยสีหน้าอ้อนวอน
“ อย่าทำให้ฉันหมดความไว้ใจเธอลินิน…” มือหนาปล่อยออกมาจากคอเธออย่างแรง
“ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดนะหนูไม่ได้ยุ่งกับใครนะมันเค้ามานั่งเองหนูพยายามหนีแล้วแต่เค้ามีหลายคนหนูเลยทำอะไรไม่ได้….” คนตัวเล็กรีบกอดตัวเค้าเอาไว้ก่อนที่เค้าจะเดินไป
“ ปากเธอไม่มีรึไงทำไมไม่บอกฉัน..”
“ หนูไม่อยากให้คุณทำร้ายใคร?”
“ แต่ยอมให้คนอื่นมายุ่งกับเธอแล้วหยามน้ำหน้าฉันงั้นเหรอลินิน!!” เสียงตะคอกดังลั่นได้ยินไปถึงชั้นล่าง คนงานในบ้านรีบแยกเข้านอนกันอย่างไว มีเพียงแฟร้งที่ยื่นรออยู่หน้าห้องนอนของลินินเพื่อรอเจ้านายของเค้า
“ หนูขอโทษ…” เธอกอดรั้งเค้าเอาไว้แน่นอย่างไม่ยอมปล่อย
“ ไปนอนซะ…” เค้าจับแขนเธอดันเธอออกจากตัว ลินินไม่ยอมและพยายามยื้อเอาไว้เธอส่ายหน้าไปมาและน้ำตาก็เริ่มไหล
“ คุณจะไปไหนคะไม่นอนกับหนูเหรอ….” เธอเงยหน้ามองด้วยสายตาเว้าวอนอย่างรู้สึกผิดเธอรู้ว่าเค้าขี้หึงขนาดไหนถ้าบอกไปว่าพวกนั้นมาแกล้งเธอกอดคอเธอโอบเธอมีหวังพวกนั้นมันตายแน่ๆ แต่เธอก็กลับปกปิดไม่มิดซะอีก
“ ฉันจะไปเยี่ยมไอคนที่มันพ่นควันบุหรี่ใส่เธอ แล้วหอมหัวเธอ โอบไหล่เธอ ดึงเธอเข้าไปกอด พยายามจะเล่นกับของรักของฉัน…”