รอยตราพญามาร

กฤติกาค่อยๆ บรรจงปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดช้าๆ จากนั้นจึงนำเสื้อที่สวมแล้วแขวนราวผ้าไว้ ก่อนจะปลดกางเกงยีนขาเดฟฟิตพอดีตัวออกจากร่างเชื่องช้าราวดาวยั่วชั้นยอด ทำให้คนยืนมองถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อร่างสวยเหลือเพียงซับในชิ้นน้อยสองชิ้นปกปิดกาย ความรู้สึกที่เคยได้สัมผัสทำให้เขาต้องสูดลมหายใจเข้าลึกใจสั่นสะท้านทั้งที่ตัวเองยังไม่รู้ว่า ไอ้หัวใจที่เต้นตึกตักในอกตอนนี้มันเต้นได้เหมือนร่างกายที่มีเลือดเนื้อหรือเปล่าด้วยซ้ำ
พยัคฆินทร์กวาดตามองเรือนร่างอวบอิ่มของดาราสาวด้วยความชื่นชม ผิวกายนวลเนียนยามเธอลูบไล้ฟองสบู่อยู่ใต้ฝักบัวที่กระจายละอองน้ำรินรดเรือนร่างงามไร้ที่ติ ไม่มีไฝฝ้าราคีแม้แต่น้อย ร่างโปร่งแสงของพยัคฆินทร์เริ่มมีมิติเหมือนคนมีเลือดเนื้อปกติขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อเมื่ออยู่ ๆ หางตาของหญิงสาวก็รับภาพของเขาได้ถนัดตา
“กรี๊ดดดด ไอ้เสือผี นายเข้ามาในนี้ได้ยังไงฮะ” กฤติกากรีดร้องด้วยความตกใจพุ่งกายคว้าผ้าขนหนูที่แขวนไว้พันเรือนร่างอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอื้อมมือปิดน้ำหยุดทุกสรรพเสียงหันหน้ามาจ้องเอาเรื่องกับคนตรงหน้าที่ยังยืนเซ่อมองเธอตาไม่กระพริบ
“เมียจ๋า นี่คุณมองเห็นผมด้วยเหรอ” พยัคฆินทร์ตื่นเต้นหลังจากยืนงงไม่คิดว่าเธอจะมองเห็นเขาได้