ร้อยเล่ห์ลวงนาง

คิดใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเสือร้าย
เจ้ากระต่ายจึงต้องถูกลวงให้รัก...

********************

หลิวซืออิง บัณฑิตหญิงปลอมตัวใช้ชื่ออาจารย์เหมย หมายลวงคุณชายเฉินซัวเหยียน ผู้เปลี่ยนแซ่ใช้สกุลโจว เสือร้ายจอมเจ้าชู้กลับสู่เมืองเซียงฉวน เดิมทีควรต้องลวงให้เขาคิดถึงบ้าน แต่เวลาเลื่อนผ่าน นางกลับถูกพ่อค้าโจวใช้เล่ห์ลวงให้รัก...

********************

“คุณชายโจว ท่านเป็นอะไรไป!” นางรีบตรงเข้าประคองเจ้าของบ้าน นึกไม่ถึงว่ากลวิธีดึงความทรงจำในอดีตจะทำให้เขาเจ็บจนถือช้อนเอาไว้ไม่อยู่

“ข้าปวดท้อง ซืออิง เจ้าพาข้ากลับห้องได้หรือไม่” มารยาของผู้ชายเจ้าชู้ มีหรือที่สตรีคลั่งตำราจะรู้ทัน

“ข้าเรียกบ่าวให้ดีหรือไม่”

“ข้ามิอยากรบกวนบ่าวไพร่ หากเจ้ามิสะดวกก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้านั่งพักสักครู่ก็คงจะดีพอที่จะเดินกลับห้องเองได้” ซัวเหยียนไม่ลืมที่จะใช้มือบีบขมับ แสร้งว่าปวดหัวด้วยอีกประการหนึ่ง

หลิวซืออิงทนมองคนป่วยมิได้ จึงสอดแขนประคองคุณชายกลับเข้าห้อง และพอจะออกจากห้อง เสียงร้องครวญครางคล้ายจะตายของเขากลับรั้งตัวนางเอาไว้

“ท่านไปทำอะไรมา ไยจึงมีอาการเช่นนี้”

“วันนี้ทำงานกลางแจ้งตลอดทั้งวัน ตลอดร่างหนาวเหน็บทนไม่ไหว จึงดื่มสุราเกาเหลียงไปสองจอก” เฉินซัวเหยียนกดที่ท้องของตัวเอง ทำสีหน้าเจ็บปวด ทว่าก็ไม่แสดงอาการว่าปวดจนถึงขั้นต้องตามหมอ ทำแค่พอให้นางนึกสงสารเท่านั้น

“ข้าช่วยอะไรท่านได้บ้าง ตามหมอดีหรือไม่”

“อาการเช่นนี้ข้าเคยเป็นมาก่อน เพียงแค่เช็ดเนื้อเช็ดตัวสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว”
ซัวเหยียนยืนยันว่าเช็ดตัวด้วยน้ำธรรมดาก็เพียงพอแล้ว มิจำเป็นต้องตามหมอให้ยุ่งยาก ระหว่างที่นางไปเตรียมน้ำ ก็แสร้งใช้ทั้งมือและหน้าผากอังตะเกียง จนได้ยินเสียงฝีเท้าจึงรีบกลับไปนอนบนเตียงตามเดิม

“ข้าไปเพียงครู่เดียว ไยอาการของท่านจึงหนักถึงเพียงนี้”
นางใช้มือวัดความร้อนที่หน้าผาก และพอจะชักมือคืน กลับถูกบุรุษมากมารยาคว้าเอาไว้

“มือของเจ้าเย็นดีทีเดียว หากนำมาวางไว้ที่ท้อง ข้าคงจะรู้สึกดีขึ้นมาก”

“เห็นทีจะไม่เหมาะ ท่านเป็นชาย ข้าเป็น...” นางยังมิทันจะพูดจบประโยค เขาก็โอดโอยขึ้นมาเสียก่อน

หลิวซืออิงจึงตัดสินใจวางมือเย็นเฉียบลงบนท้องของคุณชายเฉินทันที

“ท่านรู้สึกดีขึ้นหรือไม่”

“ควรต้องสอดมือไปด้านใน จึงจะดีขึ้น”

พูดจบซัวเหยียนก็ปลดเครื่องแต่งกาย พร้อมกับจับมือนางไปวางแนบเนื้อ พร้อมทั้งทำเสียงครวญครางจนหลิวซืออิงเกิดความละอายจนอยากจะชักมือหนี ทว่ากลับถูกคุณชายกดวางไว้เช่นนั้น

ซัวเหยียนจับมือนางเลื่อนลงต่ำอีกหน่อย ทว่าผ่านไปสักพักเขากลับพลิกตัวนอนตะแคง พร้อมกับคู้ตัวราวกับว่าความเจ็บปวดนั้นเกินจะอดทนได้แล้ว

ความต้องการของเฉินซัวเหยียนมีมากเกินกว่าจะทนได้

“หากท่านต้องการ ข้าอยู่เฝ้าท่านได้อีกสักครู่” หลิวซืออิงนึกสงสาร เป็นความผิดของนางที่ทำน้ำแกงผสมโสมในคืนนี้

“ความเจ็บปวดของข้า มือเจ้าคงมิอาจบรรเทาได้แล้ว” เฉินซัวเหยียนเอ่ยเสียงแหบแห้ง

“ข้าทำเช่นไรได้บ้าง”

“บรรเทาอาการมิได้ แต่อาจจะช่วยหันเหความสนใจข้าได้” เฉินซัวเหยียนลอบยิ้มเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผน

“หันเหอย่างไรได้บ้าง คุณชายบอกข้ามาเถิด” หลิวซืออิงเห็นอาการลูกชายของผู้พระคุณเป็นเช่นนั้นก็ถึงกับเหงื่อตก

“หันเหเช่นนี้”

คนที่ชำนาญในบทรักไม่รอช้า คว้าตัวของอาจารย์เหมยกลิ้ง ลงมาบนเตียงกว้าง ก่อนจะสอดลิ้นหมายมอบจูบหวานซึ้งให้นางประทับใจ และเมื่อนางดิ้นรนเรียกร้องขออิสระ ก็จับเอามือเย็นๆ นั้นซุกเข้าที่อกกว้าง ตวัดผ้าห่มขึ้นมาพันรอบตัวไม่ให้นางขยับไปไหนได้อีก เขาสอดมือเข้านวดบริเวณต้นคอของนางจนอุ่นขึ้นมาบ้าง และเมื่อลองใช้จมูกแตะจมูก ก็ปรากฏว่าความเย็นนั้นหายไปแล้วเช่นกัน

ความจริงอยากจะล้วงให้ลึก ทว่ากระทำมากไป ก็กลัวว่านางจะตกใจจนหนีไปเสียก่อน!

*********************

เทียนเหอขอฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
เป็นนิยายจีนโบราณรักหวานซึ้ง หวังว่าทุกท่านคงประทับใจ
ขอให้มีความสุขในการอ่าน
ฝากติชมและให้หัวใจเทียนเหอด้วยนะคะ

พูดคุยกันได้ที่เฟซบุ๊ก เทียนเหอ นักเขียน
หรือแฟนเพจ เทียนเหอ มีนัมมาร์ได้เลยค่ะ

กราบขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับทุกยอดดาวน์โหลดค่ะ

ปล. แนะนำให้ซื้อผ่านเบราเซอร์ เพราะซื้อผ่าน Apple ราคาจะสูงกว่าค่ะ