แมรี่ ป๊อปปิ้นส์

“ดิฉันชื่อแมรี่ ป๊อปปิ้นส์ค่ะ” หญิงลึกลับที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องรับแขกบอก หล่อนทำท่าคล้ายกับว่าชื่อนั้นควรจะมีความหมายอย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับนายแบงส์ก แต่นายแบงส์กกลับไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากอึดอัดใจเล็กน้อย เพราะนายแบงส์กตัดสินใจได้ในทันทีว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่เหมาะที่จะมาเป็นพี่เลี้ยงลูกของเขา
“คุณเป็นคุณพ่อของเจนและไมเคิล แบงส์กใช่ไหมคะ” หล่อนถาม

นายแบงส์กผงกศีรษะรับ

“อ้อ!” เขาร้อง “เธอมีจดหมายรับรองมาด้วยรึ ขอฉันดูหน่อยได้ไหม”

แมรี่ ป๊อปปิ้นส์คลี่กระดาษแผ่นนี้ออก แล้วจ้องหน้านายแบงส์ก

“ดิฉันไม่เคยใช้จดหมายรับรอง” หล่อนบอกเขา “ดิฉันเห็นว่ามันล้าสมัยเต็มทนแล้วละค่ะ”

“อย่างนั้นรึ” นายแบงส์กไม่รู้ว่าจะพูดอะไรที่ดีกว่านั้น “เราเห็นจะต้องพิจารณาเรื่อง...” เขาหยุดชะงัก เพราะกระดาษที่แมรี่ ป๊อปปิ้นส์ถืออยู่ในมือดูคุ้นตาชอบกล กระดาษแผ่นนั้นดูคล้ายกับจะถูกฉีกออกเป็นสี่ชิ้นเท่าๆ กันแล้วก็นำมาต่อกันอย่างเดิมอย่างเรียบร้อยที่สุด

“รู้สึกว่าเด็กจะต้องการพี่เลี้ยงที่มีนิสัยร่าเริงนะคะ” หล่อนพูด “ดิฉันไม่ใช่คนขี้โมโห และแก้มของดิฉันก็เป็นสีชมพูด้วยค่ะ” หล่อนลดแผ่นกระดาษลงเพื่อให้นายแบงส์กมองเห็นหน้าของหล่อนได้ถนัดๆ