แต่งชายาอีกครั้งขอเป็นเจ้า

“แต่คืนนี้เป็นคืนเข้าห้องหอ สามีภรรยาต้องนอนร่วมเตียง” อิงเอยข่มความอายใช้วิชายั่วยวนเด็กน้อยที่มิ่งหรูสอน
“เจ้าเชิญชวนข้าอยู่หรือ” จิ่งถงยิ้มมุมปาก ขยับเท้าเข้าใกล้นาง คร่อมด้วยแขนทั้งสอง แกล้งก้มหน้าลงชิด ถือโอกาสพินิจพิจารณาพระชายา ผิวพรรณเนียนอมชมพูราวผิวเด็ก หากจับแรงเกรงว่าจะเป็นรอย จมูกเชิดรั้นดูเอาแต่ใจ เลื่อนต่ำลงมากลีบปากเล็กคู่นี้ แต่ที่ทำให้เขาสนใจคงเป็นดวงตานางเปล่งประกายเหมือนพระจันทร์ ต้องยอมรับว่านางสวยไม่เป็นรองใคร
“ไม่ใช่แบบนั้นเพคะ กลางคืนพื้นตรงนั้นเย็น ข้ากลัวท่านจะหนาว” นางส่ายหน้าเป็นพัลวัน พยายามไม่มองเขาตรง ๆ ยกมือดันอกแข็งกระด้างให้ขยับห่าง
“ใครว่าข้าจะนอนตรงนั้น” จิ่งถงบอกขณะยืดตัวตรงขยับนั่งเตียงเดียวกับนาง
พออีกฝ่ายนั่งอิงเอยดีดตัวลุกขึ้นยืนทันที
“ก็เมื่อครู่ท่านบอกเองว่า...”
“เจ้าคงฟังผิด” จิ่งถงบอก แล้วถอดรองเท้า ลงมือถอดเสื้อลุกไปแขวนราวใกล้ ๆ แล้วกลับมานั่งตามเดิม
อิงเอยแก้มป่อง เมื่อเข้าใจทุกอย่างชัดเจน คิดหาวิธีที่ทำให้ตนได้นอนบนเตียง นางฉลาดหลักแหลมไม่เป็นรองใคร แม้แต่ในชั้นเรียนยังถูกอาจารย์ชมเชย
“ชาวบ้านชื่นชม และยกย่องท่านเป็นผู้มีคุณธรรม จิตใจดีงาม คงไม่ใจร้ายให้ข้านอนตรงนั้น”
“เห็นทีชาวบ้านจะเข้าใจผิด เพราะข้าไม่ได้ใจดี” จิ่งถงมองนิ่งไม่สนขยับผ้าห่มเตรียมนอน
“ช้าก่อนท่านอ๋อง” อิงเอยพยายามรั้ง แต่ถูกสายตาดุปรามจนต้องขยับออกห่าง
“หากข้าถูกรบกวนเวลานอนจะทำให้หงุดหงิด และข้าระบายโดยการสั่งประหารคน ไม่เว้นแม้แต่พระชายา” จิ่งถงขู่ ช่วงนี้เขาได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับตัวเองมากมาย และน่าสนใจที่จะหยิบมันมาใช้เวลานี้
จิตใจโหดเหี้ยม! ท่านโหดเกินคน
อิงเอยเม้มปากเป็นเส้นตรง กายสั่นกลัว แต่สมองยังอยากต่อต้านติดเพียงแค่ปากไม่ยอมขยับ มือกำไว้แน่นจำยอมยืนมองหยางจิ่งถง
“ท่านอ๋อง พวกเรายังไม่ได้ร่วมกินกับข้าวมื้อแรก เหล้าถ้วยแรกหลังแต่งงานเลยนะเพคะ”
จิ่งถงสะบัดผ้าห่มให้พ้นกายก้าวเท้าลงเตียง ใบหน้าเข้มตึง ดวงตาดุมองพระชายา ก้าวย่างช้า ๆ เข้าใกล้นาง
อิงเอยขยับถอยเป็นจังหวะ เขาก้าวเข้ามา ทั้งสีหน้าและท่าทางทำนางกลัวจนตัวสั่น
“เชิญท่านนอนตามสบายเลยเพคะ เดี๋ยวข้าให้สาวใช้เก็บจานอาหารและเหล้าออกไปเอง”
จิ่งถงคว้าข้อมือนาง กระตุกเพียงเบา ๆ กายหญิงสาวถลาปะทะอก ตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงไม่อาจหลบออกไปได้
“ข้าไม่อยากนอน ไม่อยากดื่ม แต่จะกินเจ้า” น้ำเสียงเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์พิศวาส จ้องมองนางราวกับราชสีห์กระหายเนื้อกระต่าย พร้อมจัดการกัดกินเนื้อนางเดี๋ยวนี้
“ท่านอ๋องเป็นมารกินเนื้อมนุษย์หรือ”
--------------------------------