ไวรัส ไวร้าย 2

"หนูเห็นนะเมื่อเช้า แล้วก็มีเรื่องสงสัยด้วย"
"เห็นอะไร!? สงสัยอะไร มีอะไรให้สงสัย?! "

เธอแหวโดยยังไม่ยอมหันมามองคนขับ ร้อนตัวขึ้นมาทันที ชายหนุ่มสตาร์ทรถ เครื่องยนตร์คำรามขึ้นเบาๆ แล้วรถกระบะคันโตก็พาทุกคนออกจากฟลอร่าซุปเปอร์มาร์เก็ต ตุ๊กติ๊กยังเงียบราวจะยั่ว ความเงียบยิ่งทำให้แก้มสาวร้อนเห่อไปหมด จึงใช้เสียงดังเข้าข่มทั้งที่ยังมองออกนอกหน้าต่าง

"ชั้นถามว่าเห็นอะไรไง!?"
"เห็นพี่หนูจี๊ดดมกาแฟไง พี่หนูจี๊ดไม่กินกาแฟเหรอคะ"
คุณตาหัวเราะก๊ากออกมาลั่นรถ จนหนูจี๊ดหันขวับไปมองตาเขียว ทันเห็นเขายักคิ้วหลิ่วตาให้ตุ๊กติ๊กที่นั่งขำอยู่ด้านหลัง

"ไม่กิน!"
เธอกระแทกเสียง แต่ใจอยากเปิดประตูรถ แล้วโดดลงข้างทางหนีอายไปเลยมากกว่า ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันนะ เขินงั้นเหรอ?

บ้าน่า เราไม่หวั่นไหวกับผู้ชายหรอก เราไม่ได้ชอบผู้ชายซะหน่อย!

"ผมก็เห็น" คุณตาพูดบ้าง
“เห็นอะไรอีกล่ะ?” จิดาภาร้อนตัว สวนกลับทันควัน แต่อีกฝ่ายกลับทำทองไม่รู้ร้อน

"ว่าแต่คุณเขินเหรอ เสียงสูงขนาดนี้น่ะ"