ห้วงฝันพันธนาการหัวใจ

ความรักที่ก่อเกิดขึ้น ณ ห้วงหนึ่งของกาลเวลา
นำพามาซึ่งพันธนาการหัวใจอันแสนหวาน
ร้อยรัดหัวใจสองดวงไว้ตลอดกาล
ก้าวผ่านห้วงฝันและกฎเกณฑ์แห่งกาลเวลา

“ท่านมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันเหรอคะ” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเดินตามชายหนุ่มออกมาจนถึงกลางสวนดอกไม้อันเงียบสงัด เพราะทุกคนในวิลล่าเข้านอนกันหมดแล้ว
เลโอดิอัสหยุดเดินก่อนจะหมุนตัวหันกลับมามองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดขึ้น
“ข้าอยากจะคุยกับเจ้าเรื่องเมสซาลิน่า”
“ท่านเมสซาลิน่าเป็นคนสวย อ่อนหวาน แล้วก็ใจดีมากเลยนะคะ ไม่หยิ่งแล้วก็...”
“ข้ารู้ดีอยู่แล้วว่าเมสซาลิน่าเป็นคนยังไง แต่ที่ข้าอยากรู้คือเจ้ากำลังคิดจะทำอะไรต่างหาก” เลโอดิอัสพูดแทรกขึ้นก่อนที่หญิงสาวจะพูดจบประโยค ดวงตาสีเขียวมรกตมองสบประสานกับดวงตาดำขลับอย่างค้นคว้า เภตราแกล้งตีหน้าซื่อพลางถามชายหนุ่ม
“ฉันทำอะไรเหรอคะ”
“วันนี้เจ้าพยายามหาทางให้นางอยู่ตามลำพังกับข้า และพยายามจะพูดให้ซาวิอุสกับเซเวียร่าชอบนางด้วย เจ้าทำอย่างนั้นทำไม”
เภตราถอนหายใจเบาๆ เมื่อคิดว่าเธอโกหกชายหนุ่มไปก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไร เพราะคนช่างสังเกตและฉลาดอย่างเลโอดิอัสดูเหมือนจะรู้ทันเธออยู่แล้ว เพียงแต่เขาต้องการให้เธอเป็นคนพูดออกมาก็เท่านั้นเอง หญิงสาวจึงอธิบายว่าเมสซาลิน่าเป็นคนดีและเหมาะสมกับชายหนุ่ม เธออยากให้เลโอดิอัสได้แต่งงานกับหญิงสาวคนนั้น เพราะคิดว่าเมสซาลิน่าจะต้องเข้ากับทุกคนในครอบครัวของเขาได้อย่างแน่นอน
เลโอดิอัสถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อฟังเภตราอธิบายจบ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้ แล้วบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง
“อย่าทำแบบนั้นอีกนะเภตรา”
“ทำไมล่ะคะ ท่านเมสซาลิน่าเหมาะสมกับท่านทุกอย่าง ถ้าท่านแต่งงานกับเธอท่านจะต้องมีความสุขมากแน่นอน” เภตราให้เหตุผลชายหนุ่ม เลโอดิอัสจึงย้อนถามหญิงสาวกลับมา
“เจ้าจะมีความสุขหรือหากต้องแต่งงานกับคนที่เจ้าไม่ได้รัก”
“ก็...คงไม่มีความสุขหรอกค่ะ” เภตราตอบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงนัก
“รับปากข้าสิว่าเจ้าจะไม่บังคับให้ข้ารักใครอีก”
“พูดจาน่าเกลียดจัง ฉันไปบังคับท่านที่ไหนกันคะ ฉันก็แค่ช่วยสนับสนุนเท่านั้นเอง” เภตราแก้ตัว
“ถ้าอย่างนั้นก็รับปากข้าว่าเจ้าจะไม่สนับสนุนให้ข้ารักใครอีก” เลโอดิอัสเปลี่ยนประโยคคำพูดใหม่พลางมองสบตาหญิงสาวนิ่ง เภตรามองค้อนคนที่คาดคั้นให้เธอรับปากเขาอย่างนึกเคือง ก่อนจะพูดอย่างเสียมิได้ว่า
“ก็ได้ค่ะ ฉันรับปากว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของท่านอีก”
“ข้าอนุญาตให้เจ้ายุ่งกับข้าได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องสนับสนุนให้ข้าไปรักใคร เรื่องนี้ข้าห้ามเด็ดขาด”
“รับทราบแล้วเจ้าค่ะท่านนายพลผู้ยิ่งใหญ่” เภตราประชดพลางย่นจมูกใส่ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
เลโอดิอัสหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างขบขันพลางมองกิริยาของหญิงสาวด้วยแววตาเอ็นดู
“ถ้าท่านหมดเรื่องคุยแล้ว ฉันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ” เภตราบอกชายหนุ่มพลางเบี่ยงตัวออกจากการเกาะกุมของเขา และเตรียมตัวจะเดินกลับเข้าไปในวิลล่า
“เภตรา” เลโอดิอัสเรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางจับมือเธอเอาไว้
“คะ” หญิงสาวขานรับพลางหันกลับมารอฟังว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอ แต่แล้วเภตราก็ต้องชะงักเมื่อดวงตาดำขลับสบประสานกับดวงตาสีเขียวมรกตที่กำลังฉายแววหวานซึ้ง ดวงตาที่เหมือนสะกดให้เธอยืนนิ่งงันราวกับต้องมนตร์
เภตราไม่ได้ขัดขืนเลยสักนิดเมื่อร่างสูงสง่าขยับก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนที่ใบ
หน้าคมเข้มของเขาจะก้มลงมา แล้วจมูกโด่งเป็นสันของชายหนุ่มก็แตะแต้มลงบนแก้มเนียนของเธออย่างอ่อนโยน พร้อมทั้งเสียงกระซิบทุ้มนุ่มแผ่วเบาว่า
“ฝันดีนะท่านหญิงเภตรา”