พิสวาสในเงาแค้น

การกระทำของเขาทำให้หัวใจของสาวใหญ่อย่างยุพินเต้นไม่เป็นจังหวะ ในขณะเดียวกันมือแกร่งก็ได้ยื่นมาลูบไล้บั้นท้ายกลมกลึง ซึ่งหล่อนเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำ เพราะมีอิงดาวอยู่ในนี้ทั้งคน
“น้องอิงกลับก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่คุยกับคุณน้าเองก็ได้...ใช่ไหมครับ คุณน้า”
ชายหนุ่มรุกหนัก มือร้อนบีบก้นกลมของยุพินเบา ๆ
“ชะ ใช่ เดี๋ยวแม่คุยกับพี่คินเองก็ได้ เพราะมีหลายเรื่องอยู่เหมือนกันที่ต้องคุย อิงกลับไปก่อนเถอะ”
ยุพินพยายามปรีบสีหน้าและน้ำเสียงให้เป็นปกติมากที่สุด ทั้งที่ตอนนี้หล่อนร้อนรุ่มจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว
อิงดาวได้ยินดังนั้นจึงเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้สงสัยหรือถามอะไร แต่ก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองวาคินด้วยสายตาแห่งความอาลัย ทรมานหัวใจเหลือเกินกับรักที่เปิดเผยให้ใครรู้ไม่ได้ ซึ่งหล่อนเป็นคนขอเอาไว้เอง ยังไม่พร้อมที่จะให้ใครรู้เรื่องระหว่างตนกับวาคินในตอนนี้
เมื่อบานประตูปิดสนิท ยุพินรีบหันมาหาร่างสูงที่ยืนเสียดสีอยู่ด้านหลัง อกอวบใหญ่ของหล่อนเบียดกับแผงอกกว้างอย่างจงใจ
“ช่างกล้านักนะ ตาคิน นี่ขนาดต่อหน้ายายอิงนะ”
“ยิ่งกว่าเมื่อครู่ผมก็ทำได้ครับ”
เขาโน้มใบหน้าลงต่ำ จนปลายจมูกของทั้งสองชนกันสิ่งที่วาคินกระทำยิ่งทำให้ใจของยุพินเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาไม่หยุดเพียงแค่นั้น สองมือแกร่งตะปบลงบนสะโพกอวบแล้วรั้งเข้าหาจนยุพินรับรู้ได้ถึงสิ่งหนึ่งที่กำลังตื่นตัวจนดึงดันอยู่บริเวณหน้าท้องของหล่อน
“เธอกำลังจะทำให้น้าทนไม่ไหวนะคิน”