สวาท(เร้น)รัก

จูบแรกที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับหรรษา
จูบแรกที่ทำให้ผู้ชายอายุสี่สิบอย่างเขาได้ใจสั่นราวกับเด็กหนุ่มสิบห้าสิบหก
และเป็นจูบแรกที่เขาอยากให้มันต่อเนื่องเป็นครั้งที่สอง สาม สี่ห้าไปเรื่อยๆ
ยิ่งคิดเลือดในกายของกานต์ก็ยิ่งสูบฉีด แต่เพราะความเย็นจากอากาศที่เปิดแอร์ทิ้งไว้ บวกกับตัวเขาตอนนี้เปียกปอนจึงเกิดอาการสั่น นั่นทำให้หรรษาตัดสินใจสวมกอดกานต์ไว้ หวังถ่ายทอดความอุ่นจากร่างกายเธอไปยังเขา แต่หารู้ไม่ว่าสัมผัสจากเธอยิ่งกระตุ้นอารมณ์บางอย่างของกานต์ให้ลุกโชน
“รีบกลับไปซะ ไป” กานต์เอ่ยไล่หรรษาด้วยเสียงห้วนๆ แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ทำตามที่เขาบอก
“ไม่ค่ะ ต่อให้คุณอากานต์จะไล่ยังไง หนูก็จะไม่ไปไหน”
“ดื้อแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“หนูไม่ได้ดื้อค่ะ แค่อยากอยู่ช่วย” หรรษาบอกความตั้งใจของตัวเองอีกครั้ง
“อาไม่มีอะไรให้ช่วย กลับไปได้แล้ว”
“คุณอากานต์อาจรำคาญหรือรังเกียจที่มีหนูอยู่ใกล้ แต่ทนอีกหน่อยนะคะ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว ถึงตอนนั้นหนูจะไปเอง”
“อาไม่ได้รำคาญหรือรังเกียจ แต่อาแค่ไม่อยากให้อยู่ เพราะอา...เหมือนจะถูกวางยาปลุกเซ็กซ์ ฉะนั้นต่อให้หนูอยู่ก็คงช่วยอะไรอาไม่ได้”
“ยาปลุกเซ็กซ์หรือคะ”
“อืม” แม้จะไม่มั่นใจว่ายาที่ไลลาใส่ให้ตัวเองกินคือยาอะไร แต่กานต์ก็เลือกที่จะโกหก นั่นก็เพื่ออยากให้หรรษากลัวแล้วกลับออกไป
“แล้วทำยังไงถึงจะหายร้อนหรือทรมาน”
“ก็แค่...มีเซ็กซ์”