กักรักขังใจ

เขาได้คิดว่าอาจตัดสินใจผิดไปเสียแล้วที่ปล่อยให้หล่อนเดินออกมาจากชีวิตเขาไกลเพียงนี้ ทั้งที่เขาควรหยุดหล่อนไว้แต่แรก
เพราะชะล่าใจแท้ๆ สาวน้อยที่เคยน่ารัก และสวยซึ้ง อ่อนโยนสำหรับเขาเลยกลายเป็นหญิงสาวปากคม เถียงคำไม่ตกฟาก
ขอเวลาเขานิดเถอะน่า จะทำให้หล่อนกลับมาเป็นเมียที่น่ารักน่าใคร่คนเดิมของเขาจนได้ ไม่เชื่อก็คอยดู!



“คุณอินทัชคะ”
“เฉยเถอะน่า...ผิววิกานี่นุ่มมือดีจัง”
“ฮื้อ!”
ภวิกาอุทาน แล้วหลับตาลง เมื่อสุดจะทนกับฝ่ามือร้อนๆ ที่ไม่ยอมหยุดลูบโลมไปตามผิวเนื้อของหล่อน
“ทั้งนุ่มทั้งเนียนราวกับผ้าแพรเนื้อลื่นๆ น่าสัมผัส น่าจับต้องอย่างที่สุด”
“พอ...พอเถอะค่ะ”
”วิกาจ๋า…วิกา ช่างน่ารักเหลือเกิน น่าปรารถนาอย่างที่สุด”