มาเฟียตัวร้ายกับยัยเลขาฝึกหัด 2

ฉันแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองตอนที่ได้เห็นลายมือหวัดๆของเจ้าตัวที่เขียนลงในกระดาษอย่างเร่งรีบ ทุกๆคำที่เขียนออกมาล้วนเต็มไปด้วยความห่วงใยและหวาดกลัวของเจ้าตัวที่เลือกจะทิ้งฉันไว้ที่นี่และกลับไปสะสางเรื่องต่อที่นั่น
‘ถึงมัด..หากเธอเห็นกระดาษใบนี้คงรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป
ฉันมีธุระที่ต้องกลับไปสะสางหวังว่าเธอคงเข้าใจ เพราะว่าครั้งนี้มันอันตรายมากจริงๆ
ฉันไม่อยากให้เธอต้องเข้ามาเจ็บตัวเพราะฉัน..เพราะงั้นอยู่ที่ไทยและดูแลตัวเองดีๆนะคะคนเก่ง
จากยูกิ..’
“ฮึก..ฮึกๆ..คุณ..ยู..คนบ้า..ทิ้งฉันได้ยังไงกัน..ฮึกๆ...ฮืออออออ”น้ำตาไหลอาบแก้มลงมาอย่างไม่รู้ตัวหลังได้อ่านกระดาษใบนี้จบ คุณยูเป็นฝ่ายทิ้งฉันเพราะต้องการจะปกป้องฉันและลูกแต่สิ่งที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่ฉันเป็นห่วงมากที่สุดนอกจากตัวเองก็คือคุณนั่นแหละคนบ้า
“ฮืออออออออ..คุณ..ยู...คน..บ้า..ฮือออออออออ”