เกาะลอยหมู่บ้านประหลาด

หลวงพ่อแดงมองพวกเด็ก ๆ แล้วก็นั่งรำพึงอยู่ในใจ
‘เด็ก ๆ พวกนี้อยู่ในภพภูมิของกึ่งเทพกึ่งมนุษย์ ซึ่งทางภาคใต้เรียกว่า คนธรรพ์ ยากนักที่คนทั่วไปจะได้เห็น ผู้ที่จะมองเห็นจะต้องมีศีลที่สูงกว่า หรืออย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีศีลที่ทัดเทียมกันจึงจะประสบพบเห็นพูดคุยกันได้...
‘เป็นกฎของจักรวาลป้องกันมิให้โลกฝ่ายชั่วหรือฝ่ายต่ำ ไปเบียดเบียนรุกรานโลกอารยะที่สูงกว่า ขณะโลกอารยะ ก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวเบียดเบียน รุกรานโลกที่ต่ำกว่าให้เป็นบาปกรรม’
“โลกมนุษย์สกปรกมีกลิ่นเหม็น ตรลบอบอวลไปหมด พวกเราต้องปรับสภาวะจิต เลือกรับแต่สิ่งที่ดี หลายบ้านกักขังสัตว์ ทรมานสัตว์ไว้ในคอก แถมฆ่ามันกินเนื้ออย่างโหดร้าย พวกเราไม่เคยได้เห็นภาพอย่างนี้มานานแล้ว...
เย็นมองหน้าพวกเด็ก ๆ เพื่อน ๆ ทุกคนอย่างเศร้าสร้อยเสียดาย แต่ก็ไม่กล้าไปตัดพ้ออะไร เพราะโลกของเขามันเน่าเสียจนคนในอีกโลกหนึ่งไม่กล้ามาคบค้าด้วย ก่อนจะเดินแยกขวาเข้าบ้านของตน และคณะของไกวัล โยคิน เดินต่อไปที่ชายทุ่งป่าเสม็ด