สามีข้า ก็สตรีนางนี้ไง (Yuri)

เพื่อเป็นการสงบศึกระหว่างเทพและมาร จึงมีพิธีแต่งงานระหว่างลูกหลานของทั้งสองตระกูล แต่ทว่านางมารน้อยเหม่ยซินไม่ยอมแต่งกับสตรีที่ทำตัวเป็นชายอย่างหนิงเซียน นางจึงหนีการแต่งงานจนเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น

*
“ท่านแม่สั่งให้ข้านำชามาให้เจ้า ดื่มเสร็จแล้วก็รีบกลับเขาเมฆาขาวไปเสียที”
เสียงใสหากแต่คำพูดคำจากลับฟังดูแข็งกระด้างไร้เยื่อใยดังขึ้นขัดจังหวะ หนิงเซียนลืมตาหันไปส่งยิ้มอ่อนโยนให้เหม่ยซินโดยไม่คิดถือสาอากัปกิริยาของนางให้บาดหมางใจ เพราะถึงอย่างไรนางมารน้อยก็ต้องตบแต่งเป็นเมียของนางอยู่ดี ใช่…เหม่ยซินจะต้องเป็นเมียของหนิงเซียนเท่านั้น
“ข้าทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจอย่างนั้นหรือ ทำไมเจ้าถึงได้จงเกลียดจงชังข้านัก”
หนิงเซียนตัดสินใจถามออกไปด้วยความอ่อนใจที่ไม่ว่านางจะพยายามเอาอกเอาใจเพียงใด แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้ใจของเหม่ยซิน
“ข้าไม่ได้เกลียดเจ้า แต่ข้าไม่อยากแต่งงานกับสตรีด้วยกัน…เจ้าไม่ได้มีใจให้บุรุษคนใดบ้างเลยเหรอ”
“ไม่…ข้าไม่เคยมีใจให้บุรุษผู้ใด”
หนิงเซียนตอบพร้อมมองใบหน้าหวานของคนที่กำลังรินชาให้นาง ...ข้าไม่เคยมีใจให้ผู้ใด นอกจากเจ้า…
“แปลกคน เกิดเป็นสตรีก็ต้องคู่กับบุรุษสิ ขืนเรามาคู่กันเองมีหวังโดนฟ้าดินลงโทษแน่ ๆ”
“ไม่ลงโทษหรอก ฟ้าดินต้องร่วมยินดีกับเราอย่างแน่นอน”
“เอ๊ะ! เจ้านี่ช่างพูดจาไม่รู้ความ ข้าไม่คุยกับเจ้าแล้ว”
เมื่อได้รับคำตอบที่ไม่ได้ดั่งใจ เหม่ยซินก็ถึงกับแสดงท่าทีกระฟัดกระเฟียดเดินกระแทกเท้าตึงๆหนีไป
‘เจ้าหนีการแต่งงานนี้ไม่พ้นหรอก…นางมารน้อย’