รักในเงาฝน

::: ความรักไม่สมหวังทำให้ชายหนุ่มคิดจะสร้างกำแพงสูงปิดกั้นฤดูกาลในหัวใจ แต่หญิงสาวที่ชุ่มฉ่ำเหมือนสายฝนก็ผ่านเข้ามา ทำให้ดอกรักผลิบานในหัวใจที่เย็นชาได้อีกครั้ง :::

“อย่าเสียเวลาเลย”

นั่นคือประโยคเดียวที่ปราณนึกออก แต่วรรษาตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มกระจ่างทั้งปากทั้งตาเหมือนเดิม

“ไม่เสียเวลาหรอกค่ะ”

“...”

ถ้าจะบอกว่าไม่สะทกสะท้านอะไรกับรอยยิ้มนั้นเลย ปราณก็คงโกหกตัวเอง แต่การจะเริ่มต้นกับใครใหม่ยังไม่ใช่ความตั้งใจของเขาในตอนนี้

“เราก็รู้ว่าพี่ยังไม่ลืม...”

ปราณยืนยันอีกครั้ง แต่วรรษาใช้มือเท้าคางและเอียงคอมองเขาด้วยหน้าตาที่จริงจังขึ้นกว่าเดิม

“ไม่เป็นไรค่ะ ฝนไม่รีบ”

เมื่อเห็นปราณถอนใจยาวพร้อมทั้งหลับตา แถมยังทำท่าเหมือนคนหมดแรง ทิ้งศีรษะลงบนเก้าอี้ และยกมือข้างหนึ่งขึ้นกดสันจมูก วรรษาเองก็ใจแป้วไป แต่แล้วรอยยิ้มก็กลับคืนมาใหม่เมื่อได้ยินเสียงเขาบ่นอยู่ในลำคอเบาๆ

“ตามใจแล้วกัน...”

วรรษายกสองมือขึ้นปิดหน้า เพื่อซ่อนรอยยิ้มที่เธอเองก็รู้ตัวว่าคงจะกว้างจนเกินงาม และปราณก็ยังจี้ถามชัดๆ อีกครั้ง

“นี่จีบพี่ใช่ไหม”

“ฮื่อ...ไม่น่าจะต้องถามนะคะ”