ดอกไม้ในมือมาร

ปาลิน..หนูปินด์
เธอดั่งดอกไม้ ที่เติบโตในอณาเขตของเขา
...ดอกไม้..ปล่อยทิ้งไว้บนกิ่งก้านก็โรยรา
..นำมาปักแจกันก็แห้งเฉา.. คุณค่าของมันไม่ต่างจากเศษวัชพืช..
ปุราณ....ปราณ...เขาเปรียบดั่งภุมริน ผู้มีปีกอิสระโผบิน
จะเป็นไรไปแค่ดอกไม้ดอกหนึ่ง...เมื่อเธอ..มีหนี้ต้องชดใช้ให้เขา..

“ปินด์อยากหย่าค่ะ” เธอพูดออกไปแล้ว ปุราณเป็นฝ่ายนิ่งอึ้ง
“ทำไม เรียกร้องความสนใจเหรอ” เสียงห้าวใหญ่ถามเยาะ
“เธออยากให้ฉันสนใจ จนต้องเอาเรื่องหย่ามาขู่หรือปาลิน” ปุราณถามเสียงกลั้วหัวเราะ ทั้งที่ใจเขาไม่ตลกเลย
“ปินด์ต้องการหย่าจริง ๆค่ะ” ปาลินโต้ตอบเสียงหนักแน่น แต่ไม่ยอมหันมามองหน้าเขา เธอกลัว ...กลัวความอ่อนแอจะเป็นฝ่ายชนะ..