ระเริงไฟ

ก็ในเมื่อไฟมันร้อน… ไฉนจึงอยากใกล้ไฟ
ก็ในเมื่อไฟมันแผดเผา… ไฉนจึงหลงระเริงในไฟ!
….ไฟนั้นเต็มไปด้วยสีสัน แต่ก็ให้ความร้อนที่แสนรุนแรง
และความรักก็เปรียบเสมือนไฟ
ที่ “เพียรรำไพ” จะไม่หลงระเริงกับมันอีกแล้ว…
เพราะเธอถูกเผาจนไหม้เกรียม… จนแทบจะไม่เหลือส่วนดีอีกเลย…!
แต่สำหรับเขา “หะริศ” ความรักที่เปรียบประดุจไฟ
ของเขานั้นเพิ่งจะเริ่มต้น
แต่กว่าเป็นรักที่หนักแน่น มั่นคง และพร้อมที่จะตั้งหลักมั่นกับเธอ
ความรัก บางครั้งก็ผ่านเข้ามาอย่างเบางเบาดุจขนนก
มิได้หนักแน่นปานขุนเขา
แต่เมื่อกว่าจะรู้ตัว มันก็ตรึงแน่นอยู่เต็มหัวใจเสียแล้ว…
ความรักของหะริศที่เข้ามาโลมไล้เธออย่างแผ่วเบา
จนกลายเป็นรักที่หนักแน่นมั่นคง เป็นรักที่ไม่จำเป็นต้องครอบครอง
เพราะอุปสรรคขวากหนาม มิใช่เธอไม่พร้อมจะเริ่มต้นกับเขา
แต่ทว่าเมื่อเขามาพบกับเธอนั้น
เขามาพร้อมกับพันธนาการของผู้หญิงอีกคน!