จะเป็นไรไหม..ถ้าเราจะรักกัน

เนตรทรายได้แต่กะพริบตาปริบๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ พูดเองเออเอง สรุปเองฝ่ายเดียว แล้วเธอก็ต้องรีบยกสองมือยันคางเขาไว้ เมื่อเขาดึงเธอเข้าไปกอดแล้วโน้มใบหน้าลงมาทันที มือบางสัมผัสได้ถึงความระคายจากตอหนวดที่เป็นไรเขียวครึ้ม
“อื้อ...ปล่อยเลยนะ จะเป็นแฟนกันได้ยังไงเมื่อคุณไม่ได้รักทราย”
“เด็กโง่ มองตาฉันสิ แล้วทรายจะรู้ว่าเราเป็นแฟนกันได้”
เธอก้มหน้างุดหัวใจเริ่มเต้นแรง ได้ยินเสียงเขาหัวเราะในลำคอเบาๆ
เขาเชยคางเธอขึ้น อมยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นคนตรงหน้าหลับตาปี๋
“ถ้าไม่ลืมตา ฉันจะจูบนะ”
ทันทีที่พูดจบเปลือกตาบางก็ค่อยๆ เปิดขึ้น ดวงตาหวานภายใต้กรอบตากลมโตไหวระริก สบตากับเขานิ่งนาน
ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ ไม่ต้องมีคำพูดมากมายแต่รับรู้ได้จากความรู้สึก...ความรู้สึกจากใจดวงหนึ่งที่กำลังถ่ายทอดผ่านแววตาส่งสัญญาณรักตรงไปยังใจอีกดวง
เธอกำลังตกอยู่ในมนต์ของสายตาคู่นั้น มนต์ของสารจากใจเขาที่ทำให้หัวใจเธอตอนนี้เต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก แก้มขาวแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วนะ” เขาเอ่ยย้ำ พร้อมๆ กับรอยยิ้มน่ารักดูอบอุ่น ใบหน้าคมค่อยๆ โน้มต่ำลงมาเรื่อยๆ เป้าหมายคือริมฝีปากที่เม้มสนิท