วังวนคนเถื่อน (Barbaric)

"พวกแกทำเพื่อนฉันทำไม" ประโยคคำถามแข็งกระด้าง สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังเมื่อเขาใช้วิธีสกปรกบีบบังคับ พวกเขามันอมนุษย์ชอบทำร้ายคนอื่นที่ไร้ทางสู้
"มันแส่ไม่เข้าเรื่อง" เจ้าของใบหน้าเย็นชาให้คำตอบเสียงเรียบ เขายังคงสูบบุหรี่อย่างใจเย็นก่อนปรายสายตาคมมองเควินที่ถูกหิ้วปีกโดยลูกน้องทั้งสองคนแล้วแสยะยิ้ม
"หนูดี อึก หนีไป..." เควินกัดฟันต่อสู้กับความเจ็บเอื้อนบอกอย่างยากลำบาก เพียงแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปสามารถต่อกรอะไรกับปีศาจอย่างฉลามได้
"ไม่ได้หรอก" ยิ่งเห็นเขาอยู่ในสภาพนี้ยิ่งรู้สึกผิด ต้นสายปลายเหตุอาจจะเกิดจากเรื่องเมื่อคืนก็ได้ หนูดีหันหน้าไปประจันกับฉลาม คงเป็นครั้งแรกที่เธอสามารถเห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน
"พวกแกต้องการอะไร" ทั้งที่รู้สึกกลัวแต่ก็ยังพยายามข่มใจกล้าถาม ความเย็นชาของคนตรงหน้ามันทำให้เธอไม่สามารถอ่านใจอีกฝ่ายได้
"ตอนแรกต้องการไร่"
"ฉันไม่ให้"
"แต่ตอนนี้อยากฆ่าคน"
ดวงตากลมสั่นระริกเมื่อเขาพ่นควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งจากริมฝีปากหยักได้รูปก่อนใช้ปากคาบก้นบุหรี่เอาไว้ พร้อมกับยื่นมือรับมีดพกสั้นจากลูกน้องมาลูบไล้คมมีดเล่น
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อได้กลิ่นคาว สายตาถูกบังคับให้มองหยดเลือดสีเข้มไหลกลิ้งลงตามแนวคมกริบมีดเล่มนั้น ในขณะที่ฉลามยังแสยะยิ้มราวกับพึงพอใจเมื่อได้รับบาดเจ็บ
สวบ!
"กรี๊ดดด!" หญิงสาวกรีดร้องลั่นตัวเกร็งทื่อกับภาพตรงหน้า เมื่อมีพกสั้นเล่มนั้นแทงเสียดลึกเข้าที่หน้าท้องของเควิน สติก่อนหน้านี้กระเจิดกระเจิงไปชั่วขณะ เหตุการณ์ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"น่าเอ็นดู"