หลงรัก

เพราะคำพูดของคนอื่นทำให้ชื่อเสียงของฉันติดลบ แต่ผู้ชายเฉื่อยชาคนนั้นกลับบอกว่า เขาไม่ได้มองคนแค่ภายนอก ไม่สนใจอดีตของฉัน เรื่องราวของเราจึงเริ่มขึ้น
โปรย......
"นอนนะคะ" ฉันจับตัวเขาออกแล้วดันให้นอนลงเบาๆ ห่มผ้าให้ วัดอุณหภูมิอีกรอบความร้อนลดลงมาหน่อยเพราะได้เช็ดตัว
"จะกลับรึยัง" ถามทั้งที่ยังหลับตา
"ยังค่ะ"ฉันอยากดูอาการของเขาก่อนแล้วค่อยกลับ
"อือ"ฉันยกมือขึ้นเมื่อคนตัวโตที่ครางอือๆ ในคอขยับตัวเข้าหาไซร้ตัวมานอนหนุนตักฉัน แถมมือเขายังคว้าเอวฉันเข้าไปกอดไว้หลวมๆ อีกต่างหาก แล้วฉันต้องทำยังไง ก็นั่งนิ่งๆ ให้เขานอนแบบนั้นน่ะสิ คนอะไรชอบนอนหนุนตักคนอื่น
ฉันยกมือขึ้นสางผมยาวๆ ของเขาเบาๆ เส้นผมนุ่มนิ่มยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก จับทัดหูทำให้เห็นซีกหน้าคมข้างหนึ่งที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม
วันนี้เขาทำให้ฉันเห็นอีกด้านของเขา ทำให้ฉันหัวใจเต้นแรงขึ้นอีกเท่าตัว เขาจะทำให้ฉันหลงหัวปักหัวปำเลยใช่ไหม แค่นี้ฉันก็คิดว่าตัวเองไปไหนไม่รอดแล้วนะ
"พี่นอนแบบนี้แล้วฉันจะกลับห้องได้ยังไง"ฉันบ่นเบาๆ
"ไม่ต้องกลับ"
หืม นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก
"ฉันกลัวติดไข้นะ"
"เดี๋ยวดูแลเอง"เขาพูดทั้งที่หลับตาอยู่
"ไม่ห่วงกันเลยเนอะ"ฉันไม่ได้กลัวติดไข้จากเขาหรอก เพราะฉันมันเป็นพวกป่วยยาก แค่อยากรู้ว่าเขาจะห่วงฉันรึเปล่า
หลังจากที่ฉันพูดแบบนั้นเขาก็เงียบไป หลับไปแล้วเหรอ ฉันก้มลงมาหน้าเขา ก็เจอกับสายตาคมที่ลืมขึ้นมามองทำให้ฉันสบตากับเขาโดนอัตโนมัติ
"ห่วงครับ แต่ไม่อยากให้กลับ"