พ่อเลี้ยงพารัก

ไร่ชาที่ล้อมไว้ด้วยรัก บรรยากาศชวนฟิน เจ้าของไร่รูปหล่อ เฮอะ ! นี่มันในนิยายพระเอกที่เป็นพ่อเลี้ยงจะถูกตาต้องใจ ตกหลุมรักนางเอกตั้งแต่แรกพบ แต่ไม่ใช่เธอ พ่อเลี้ยงพารักเขาน่ะตัวร้ายชัดๆ

“มันไม่ใช่อย่างที่พี่พารักเห็นนะคะ” เธอละล่ำละลักพลางอธิบาย น้ำเสียงติดจะสั่นๆ พอเขามาในโหมดนิ่งยิ่งคาดเดาอะไรไม่ได้เลย สู้ให้เขาโวยวายใส่ยังจะดีกว่า
“อย่าร้อนตัว” น้ำเสียงเข้มขรึมที่เอ่ยออกมาทำเอาใจดวงน้อยเต้นแรง เนื้อตัวแลจะเย็นเฉียบสลับร้อน
“ไม่ได้ร้อนตัวนะคะ แต่หนูอยากจะอธิบาย มันไม่ใช่อย่างที่พี่เห็น หรือพี่อาจจะเข้าใจในตัวหนูผิดๆ ไปแล้ว” ยอมรับก็ได้ว่าร้อนตัว เฮ้อ เธอไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย มันชวนให้อึดอัดกระอักกระอ่วนใจอย่างไรไม่รู้
พารักยังคงนิ่งเงียบจนกระทั่งลิฟต์พาพวกเขาขึ้นมายังชั้นที่อาศัยอยู่ เข้ามาในห้องพักสุดหรูแล้ว ครานี้เองพายุอารมณ์ที่กักเก็บตั้งแต่ที่เห็นหนุ่มสาวสองคนอยู่ด้วยกัน ก็ถึงคราวได้ระเบิดมันออกมา
“เผื่อหนูไม่รู้หรือรู้แต่ไม่จำ” เขาเอ่ยเสียงเข้ม นัยน์ตาดุขึ้ง แล้วคว้าหมับที่ต้นแขนนุ่ม รั้งตัวเธอเข้ามาจนชิดติดกาย ความใกล้ชิดที่แนบเนาสัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจ ลมหายใจอบอุ่นผะแผ่วที่รินรดบนเหนือศีรษะเล็ก
บอกไม่ถูกเลยว่าความรู้สึกที่กำลังเผชิญอยู่นี้ เธอหวั่นเกรงกลัวเขาจะกระทำรุนแรง หรือวาบหวามกับกลิ่นอายอันเร่าร้อนของพ่อเลี้ยงรูปหล่อคนนี้กันแน่
“พี่เป็นคนหวงของ” เสียงกระซิบที่ดังชิดหน้าผากเนียน กรรณาภรณ์ถึงกับหลับตาปี๋ อย่างรอรับโทษทัณฑ์
“และพี่จะบอกให้รู้เอาไว้” เขาจูบแรงๆ อีกครั้งบนริมฝีปากอิ่มเต็ม ถอนจูบแล้วเอ่ยต่อไปอีกว่า
“พี่เป็นคนจริงจังกับความสัมพันธ์ถ้าลองได้ปักใจกับใครสักคน และพี่เป็นคนขี้หึงมาก” คำกล่าวที่มาพร้อมความนัยบางอย่างของพารัก หากไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก กรรณาภรณ์คิดว่าเขากำลังบอกว่าจริงจังกับเธอใช่หรือไม่...