เสน่หาอรุโณทัย

เมื่อเทพอพอลโลผู้ถูกลงทัณฑ์ให้ลงมาอยู่ในโลกมนุษย์ รอคอยการปฏิบัติภารกิจทำคุณไถ่โทษเพื่อจะได้กลับคืนสู่วิมาน ณ ดินแดนสวรรค์โอลิมปัส
ทว่าเทพหนุ่มก็ได้พบกับ กานต์ทิวา ช่างภาพสาวที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับหญิงสาวปริศนาในความฝันของตน
เธอสามารถมองเห็นร่างที่แท้จริงผ่านร่างจำแลงเป็นมนุษย์ของอพอลโลได้ อีกทั้งเธอยังเป็นมนุษย์คนแรกที่ได้ยินเสียงพิณของอพอลโล ซึ่งมีเพียงเหล่าเทพเจ้าบนโอลิมปัสเท่านั้นที่จะสดับรับฟังได้
เพื่อไขปริศนาในตัวหญิงสาวเทพหนุ่มจึงติดตามเธอไป ทว่าความใกล้ชิดได้ก่อเกิดเป็นความรักระหว่างเทพกับมนุษย์ธรรมดา อพอลโลจะเลือกหนทางใดเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจทำคุณไถ่โทษ ระหว่างกลับคืนสู่วิมานอันแสนสุขบนโอลิมปัส หรือใช้ชีวิตอยู่อย่างมนุษย์ธรรมดาร่วมกับหญิงสาวที่รักหมดหัวใจไปตราบจนสิ้นอายุขัย

กานต์ทิวานั่งตัวแข็งทื่อ รู้สึกเหมือนกำลังต้องมนตร์สะกดจากดวงตาสีน้ำทะเลคู่นั้น เธอไม่ได้พยายามปฏิเสธหรือขัดขืนเลยแม้แต่น้อย เมื่อใบหน้าคมเข้มโน้มลงมาใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจัดจะแตะแต้มลงมาบนกลีบปากบางอย่างอ่อนโยนและทะนุถนอม
อพอลโลเริ่มจากแผ่วเบาในตอนแรก แล้วค่อยๆ เพิ่มสัมผัสบดเบียดแนบ
ชิดทีละน้อยเพื่อสร้างความคุ้นเคยให้หญิงสาว ไม่นานนักกลีบปากบางก็เผยอออกอย่างเต็มใจเพื่อให้เขาได้สำรวจความหอมหวานภายในที่อพอลโลโหยหาอยู่ทุกค่ำคืน
เนิ่นนานแค่ไหนกานต์ทิวาก็ไม่อาจรู้ได้ ที่เธอตกอยู่ในวังวนรสจูบของ
อเล็กซานดรอสซึ่งไม่แตกต่างจากในความฝันเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตายเพราะจูบของเขา หัวใจเต้นรัวแรง ขณะที่ร่างกายเริ่มอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงจนต้องยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบรอบคอเขาเอาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว และยินยอมพร้อมใจที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่เขากำลังสอนเธออยู่
แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็สะดุดลง เหมือนหลุดออกจากห้วงฝันอันแสน
หวาน เมื่ออเล็กซานดรอสถอนริมฝีปากออกอย่างรวดเร็ว กานต์ทิวาจ้องมอง
ใบหน้าเขาด้วยแววตางุนงงและไม่เข้าใจ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นแววตา
ของเธอก่อนเอ่ยเสียงนุ่ม
“ผมต้องหยุดแล้วครับที่รัก เพราะถ้าเราไปต่ออีกนิดเดียว ผมจะไม่หยุดอยู่แค่จูบคุณแล้วนะแอฟ”