ปาฏิหาริย์รักคนพาล

เมื่อความรู้สึกผิดต่อผู้หญิงคนหนึ่งกัดกินจิตใจ เขาจึงชดใช้ให้เธอด้วยการพาลไปทำร้ายจิตใจผู้หญิงอีกคนให้เจ็บ แต่ใครจะรู้ว่าฟ้าจะแกล้งให้เขาเองไม่สามารถหลุดพ้นจากแผลเดิม ซ้ำยังเผลอใจให้เธอจนไปไม่เป็น ยิ่งเธอเจ็บเขากลับเจ็บยิ่งกว่า
................................
“สาวเลว คุณมันเป็นผู้ชายสาวเลว แม้ง” เพชรน้ำหนึ่งสบถออกมา ก่อนจะมองหากระเป๋าสะพายของตนเอง เธอปาดน้ำตาออกจากแก้มไม่ต้องการให้ใครเห็นความอ่อนแอ แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลไม่ยอมหยุด ในเมื่อไม่ได้คำตอบจากหนานฟรานเธอจึงเลือกจะเดินออกจากห้องของเขา แต่เมื่อเธอเดินผ่านเขา
หนานฟรานก็คว้าแขนเธอมาจับไว้แน่น ไม่ว่าเธอจะบิดแขนออกอย่างไรก็ไม่เป็นผล จนเธอต้องใช้มืออีกข้างทุบตีไปตามร่างกายเขา
“ปล่อย ปล่อยฉัน ไปผู้ชายสาวเลว ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อยไง” เพชรน้ำหนึ่งบอกออกมาทั้งน้ำตาและทรุดกายนั่งลงบนพื้น
หนานฟรานที่เห็นเธอทรุดกายลงนั่งก็นั่งตามลงไปกับเธอด้วยโดยที่ไม่มีคำพุดออกจากปากเขา เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเร็วมากจนเขาเองก็ตั้งตัวไม่ติด
...................................
หึ เธอดีนักนี้ พอพลาดจากฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาจะมีผัวใหม่” หนานฟรานบอกออกไป และดึงร่างของเธอเข้ามาหาตัวจนร่างกายทุกส่วนแนบชิดกัน
เพชรน้ำหนึ่งที่ได้ฟังคำว่าร้ายจากคนพาลก็โกรธจนเห็นเสือตัวเท่ามด เธอเงยหน้าจ้องตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว หนานฟรานเองก็มองเธออย่างไม่พอใจเช่นกัน
“นั้นมันสิทธิ์ของฉันที่จะมีผัวใหม่อีกกี่คนก็ได้ ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“หึ เธอคงลืมว่าฉันเป็นผัวคนแรกของเธอ” หนานฟรานบอกเสียงดังอย่างไม่พอใจ เพชรน้ำหนึ่งไปรอบๆบริเวณเมื่อรู้สึกอายที่เขานำเธอมาประจานแบบนี้
เพี๊ยะ
“คนเลว” เพชรน้ำหนึ่งตบหนานฟรานอย่างแรก ก่อนจะด่าเขาไปพร้อมน้ำตาแห่งความโกรธแค้น เธอโกรธตัวเองที่โง่ไปหลงรักผู้ชายดิบเถื่อนโหดร้ายเช่นเขา
“หึ เธอตบฉันจูบ”