ซิ่วฉิวฮวา ชายากบฏ

เขาใช้ความซื่อสัตย์ที่นางมีให้ย้อนกลับมาแทงคนในครอบครัวนาง ใช้ความรักของนางกักขังตัวนางไว้ในตำแหน่งชายา นางทั้งรักทั้งแค้นแต่เขากลับเย็นชาไร้ความรู้สึก




******


"เจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่" เสียงทุ้มกล่าวขึ้นท่ามกลางความเงียบ เขาเดินมาหย่อนตัวลงบนเก้าอี้อีกตัวด้านหน้านาง จ้องสบแววตาว่างเปล่าคู่นั้นแล้วใจกระตุกสั่นด้วยความหวั่นใจประหลาดราวกับนี่ไม่ใช่ตัวนาง พระชายาที่เขาเฝ้าห่วงหา นางมองเขาราวกับคนแปลกหน้าที่หวังเพียงพึ่งอาศัยชายคาหลับนอน

"หม่อมฉันควรอยู่ที่ใดหรือเพคะ จวนหยวน จวนหลี่หรือ... คุกหลวง"

"เหนียงเหนียง"

"หม่อมฉันเพียงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าได้ออกเรือนมาอยู่วังฟ่งซีแล้ว แม้ท่านจะไม่ต้องการแต่หม่อมฉันได้ก้าวออกจากจวนหยวนมาแล้วคงจะหันกลับยาก อย่างไรเสียท่านก็ยอมทนหม่อมฉันเสียหน่อยเถิดเพคะ หม่อมฉันเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็กๆที่ต้องหลบหลีกนามกบฏเพียงเท่านั้น"





ซิ่วฉิวฮวา ชายากบฏ
ดั่งฝันไป