เราเป็นแค่คนแปลกหน้า

เขาเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเธอ แม้ขณะที่เขากำลังโจนจ้วงเข้ามาในร่างจนเธอร้องคราง อรวีก็ยังย้ำกับตัวเองเช่นนั้น

เราเป็นแค่คนแปลกหน้า

-------------------------------------------------------

เธอคิดว่าเรื่องของจิตใจเป็นเรื่องซับซ้อน
สายตาของเธอมองเลยจากโทรทัศน์ไปที่กำแพงห้อง ทะลุผ่านชั้นของอิฐและปูนไป
ดูอย่างคนข้างห้องของเธอสิ เขามาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งปีแล้ว แม้เธอจะไม่ได้เห็นเขาบ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่เขาอยู่กับหญิงสาว ทุกคนไม่เคยเป็นคนเดียวกันเลย
อรวีหยุดมือที่กำลังนวดเท้าอยู่
บางครั้งเธอก็สงสัย เธอจะมีวันมีคนรักไหมนะ เธอคิดว่าไม่ได้ปิดกั้นตัวเอง แต่ก็ไม่เคยขวนขวายออกไปแสวงหาคนอื่นเช่นกัน สมัยเรียน มีบางคนพยายามเข้าหาเธอในรูปแบบที่เธอคิดว่าไม่ได้ต้องการเป็นแค่เพื่อน แต่เมื่อเธอไม่ได้สนองเขากลับ ทุกคนก็ล่าถอยไป อาจเพราะไม่ได้รู้สึกว่าเธอนั้นควรค่าแก่การพยายาม
อรวีกะพริบตา เธอต้องหยุด คิดอย่างนี้ไม่ได้อะไรนอกจากเป็นการกดตัวเอง เธอไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับการไม่มีคนเคียงข้าง ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตสบายดี เธอมีหน้าที่การงานมั่นคง สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ โดยรวมก็ถือว่ามีความสุขตามอัตภาพ
เธอแค่เหงา
แล้วก็อยากรู้ ...อยากลอง
ตลกดี
วัยอยากรู้อยากลองควรเป็นของวัยรุ่นไม่ใช่หรือ เธอห่างไกลจากคำนั้นมามากแล้ว


-------------------------------------------------------

เป็นนิยายที่คล้ายสภาพอากาศตอนนี้ค่ะ เหมือนจะอึมครึม แต่ที่จริงมันคือหน้าร้อนที่ร้อนระอุแสงจัดจ้า เรื่องย่อเล่ามากไม่ได้เดี๋ยวจะสปอยล์ อยากให้ลองโหลดตัวอย่างมาอ่านดูก่อนนะคะ น่าจะช่วยให้พอเห็นภาพบ้าง

อ่านแล้วรู้สึกยังไงอย่าลืมแวะมาบอกกันบ้างนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ