จงใจให้รัก

รักเด็กไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะเด็กแสบอย่างตมิสา โคแก่อย่างตุลย์จะทำอย่างไรให้แตนตัวน้อยยอมจำนน มอบตัวและหัวใจให้แต่โดยดี รู้จักกันมาทั้งชีวิต มีหรือจะไม่รู้วิธีพิชิตใจ กับคนงกก็ต้องใช้เงินล่อ หลอกให้เดินตกหลุมแล้วค่อยอุ้มไปเกลี้ยกล่อมบนเตียง เดี๋ยวก็รู้ว่าใครคือผู้เพลี่ยงพล้ำตัวจริง!
“พี่ตุลย์ ไม่ใช่...แบบนี้ไม่ใช่จีบ” ตมิสาครวญครางกระท่อนกระแท่นเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ เธอแน่ใจว่านี่คือ ‘จูบ’ และ ‘จับ’ ไม่ใช่จีบอย่างแน่นอน
“โธ่...แตน เราจีบกันเหมือนคนอื่นเขาไม่ได้หรอก” ตุลย์พึมพำอยู่ชิดทรวงอกของภรรยา ทำท่าว่าจะไม่เงยหน้าขึ้นมาจากตรงนั้นเด็ดขาดแม้ว่าจะถูกเธอขยุ้มผมอยู่ก็ตาม
“ทำไมล่ะคะ” ตมิสาถามเสียงกระเส่าเพราะยอดทรวงถูกครอบครองอีกครา มือเล็กขยุ้มผมคนตัวโตแน่นขึ้นตามระดับของความวาบหวิว
ตุลย์ยอมเงยหน้าจากบัวงามที่กำลังเชยชิมในที่สุด ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อถูกขัดความสำราญ แต่ก็ยอมไขข้อข้องใจให้เจ้าแตนน้อย “ทูนหัว ผัวจีบเมียจะไปเหมือนหนุ่มจีบสาวได้ยังไงกันเล่า ช่วงที่จีบกันมันก็เหมือนกับการเรียนรู้นิสัยใจคอกันและกัน แต่พี่กับแตนรู้จักกันมายี่สิบปีแล้ว อย่างอื่นเราเรียนรู้กันหมดแล้ว เหลือแต่เรื่องนี้แหละที่เรายังไม่เคยเรียนรู้กันมาก่อน จริงไหม”
ตมิสาหน้าเบะ นี่การถูกจีบครั้งแรกของเธอก็ยังไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาอีกหรือ มีใครที่โดนจีบด้วยการถูกคลึงเคล้าฟอนเฟ้นทั้งตัวแบบเธออีกมั้ยเนี่ย! ได้แต่ต่อว่าคนเจ้าเล่ห์ “พี่ตุลย์โกงแตน”
“พี่ไม่ได้โกง เมื่อกี้แตนบอกว่าจีบได้”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่หรอก มาให้พี่จีบซะดีๆ เลย” คนมุ่งมั่นจะจีบเมียไม่ฟังอีร้าค่าอีรม ก้มหน้าลงไปจุมพิตปากเล็กๆ ที่ช่างต่อว่านั่นอีกครั้ง