ล่าเสือ

เสือผลักบานประตูแล้วก้าวเข้ามาในห้องทันที จากนั้นก็เดินสำรวจไปรอบๆห้องและรื้อหาของที่เธอซ่อนเอาไว้ทั่ว และเมื่อเค้าก้าวขาเดินไปหาตู้เสื้อผ้าลินินก็รีบวิ่งเข้าไปขวางทันที
“ ไม่ได้นะห้ามเปิดมันมีชั้นในกูในนี้!!”
“ หลบไปกูจะเปิดกูไม่รังเกียจ!” เพราะเค้าคิดว่าเธอต้องซ่อนอะไรไว้ในตู้นี้แน่ๆไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ปรี่เข้ามาขวางเอาไว้แบบนี้
“ แต่กูรังเกียจ!” ลินินพยายามดันตัวเสือออกไปให้พ้นจากตู้เสื้อผ้าแต่ดูเหมือนคนที่ตั้งใจเข้ามาในห้องนี้จะไม่ยอมถอยออกไปง่ายๆ
“ นั่นมันก็เรื่องของมึง!!” เสือรวบมือของเธอจับเอาไว้แน่นจากนั้นก็เหวี่ยงเธอล้มลงไปบนเตียงนอน แต่ลินินก็ไม่ยอมเหมือนกันเธอใช้ขาตัวเองเกี่ยวรัดเอวหนาของเสือเอาไว้สุดแรงจนเสือเสียหลักล้มลงมาทับตัวเธอ
“ ……….. ”
ลมหายใจอุ่นร้อนของเสือเป่ารดลงมาบริเวณหน้าของเธอ ริมฝีปากหนาแนบอยู่บนริมฝีปากเธออย่างไม่ตั้งใจ เค้าจูบเธอและมันเกิดจากความผิดพลาด เสือรีบดันตัวเองออกทันทีเมื่อรู้สึกตัวก่อนจะกร่นด่าเธอเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเอง
“ เล่นเหี้ยไรของมึงยอมให้เปิดซะก็จบ ”
จากนั้นเค้าก็หันไปเปิดตู้เสื้อผ้าเธอทันทีและก็เจอขวดน้ำแป็บซี่ไซส์บิ๊กที่แอบซ่อนอยู่ในนั้น
“ กูบอกแล้วไงว่าอย่ากินเมื่อมึงฝ่าฝืนกฏของกูต่อไปนี้กุจะเข้มงวดกับมึงมากกว่าเดิม!”
พูดจบเค้าก็รีบเดินออกไปจากห้องของเธอทันทีหลังบานประตูห้องเธอปิดลง คนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็รีบพิงตัวเองไว้กับผนังหน้าห้อง มือหนายกขึ้นมาทาบอกตัวเองที่กำลังสั่นไหวรุนแรงก่อนจะประครองตัวเองเดินไป ลินินนั่งอึ้งอยู่บนที่นอนหลังจากที่เธอและเค้าสัมผัสกันเมื่อสักครู่เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหยุดหายใจแล้วตกอยู่ในหลุมดำลึกจนไม่รับรู้อะไรต่อหลังจากนั้น