ในม่านรักลวง

นักรบทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนเมินซึ่งหน้า แต่เขาไม่ยอมขยับตัวแม้แต่น้อย เพราะลางสังหรณ์เขาบอกว่า ถ้าปล่อยเมื่อไหร่เต่าน้อยตัวนี้จะกลัวเขาจนหดหัวอยู่ในกระดอง ไม่กล้าเผชิญหน้า หรือยอมให้เขาเข้าใกล้เหมือนตอนนี้อีกแล้ว
“คุณกับลูกต้องย้ายมาอยู่กับผม”
คันธารัตน์มองคนพูดตาวาว
เธอเกลียดเขาขนาดนี้ยังจะให้ไปอยู่ด้วยกันอีกเหรอ ใครไปก็โง่แล้ว!
ถึงเธอจะไม่พูดแต่เขาก็เห็นแววต่อต้านชัดเจน นักรบจึงต้อง ‘กล่อม’ อีกรอบ “ถ้ากลัวว่าอยู่บ้านนี้จะวุ่นวาย เพราะคนเยอะ เราไปปรับตัวเข้าหากันที่คอนโดฯ ของผมก็ได้ ที่นั่นเราจะอยู่กันสามคน”
“...”
“วันนี้ผมจะไปช่วยเก็บของ”
พอกันที! คันธารัตน์ผลักอกคนที่หน้าด้านแถมดื้อดึงด้วยแรงทั้งหมดที่มีแล้วพยายามกลิ้งตัวหนี แม้จะล้มลุกคลุกคลานแต่ก็ยืนกรานหนักแน่น “ฉันไม่ย้าย ฉันไม่ได้อยากอยู่กับคุณ!”