เล่ห์ลวงรัก

“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเจ้าแล้ว ข้อเสนอที่ข้าให้ไปหากเจ้าเปลี่ยนใจยามนี้ อีกเจ็ดวันก็เตรียมตัวกลับเมืองหลวงพร้อมข้า” หืม อะไรนะนี่เขายังอยากจะได้นางไปเป็นเมียน้อยอีกหรอ มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้แม่ทัพหน้าด้าน นางได้แต่ด่าเขาในใจ
“นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของท่านเช่นกัน หากท่านให้ข้าเป็นฮูหยินเอก หนึ่งเดียวในจวน อีกสามวันส่งเกี้ยวแปดคนหามไปรับข้าที่บ้าน แล้วอีกเจ็ดวันข้าจะติดตามท่านกลับเมืองหลวง” นางยักคิ้วให้เขา ก่อนจะส่งยิ้มหวานที่ทำให้เขาคล้ายต้องมนต์สะกด
“................”
“ข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ” เมื่อเห็นเขาเอาแต่นิ่งเงียบ งั้นนางถอยไปตั้งหลักก่อนดีกว่า
แต่พอนางหันหลังกลับเท่านั้นแหละ ร่างของนางคล้ายถูกกระชากให้หันกลับมาเผชิญหน้าเขา เขาจ้องสบตานาง ตีตี้ถึงกับจินตนาการไปไกลถึงซีรี่ย์เกาหลีที่เคยดูมา หลังจากนางเอกอยู่ในอ้อมกอดของพระเอก สบตากันแล้ว จูบต้องมา.. จูบสิ จูบ
ยืนจนเมื่อยก็แล้ว เขาก็ยังไม่ทำอะไรสักอย่าง เป็นตีตี้เองที่รู้สึกขัดใจ ถึงกับนึกบอกตัวเองในใจ แม้ศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงจะค้ำคออยู่ก็ตาม ด้วยความรำคาญนางจึงลงมือเองซะเลย ตีตี้ยกมือขึ้นไปจับใบหน้าเขาไว้ ก่อนจะแขย่งปลายเท้าขึ้นไปประกบริมฝีปากหนา แต่ก็เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความเงอะงะ เพราะตีตี้นั้นทฤษฎีเพียบ ปฏิบัติแย่ แต่พอจะถอนจูบออกมาเท่านั้นแหละ
แม่ทัพจ้าวที่นิ่งเป็นหินเมื่อครู่ ก็บดเบียดริมฝีปาก ก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนาง ตีตี้คล้ายสติหลุดไปกับจูบที่ร้อนแรงนั้น เขาถอนริมฝีปากออกเมื่อนางทุบลงบนอกแกร่ง คล้ายขาดอากาศหายใจ
“นี่เป็นมัดจำจากข้า” แม้นางจะยังเหนื่อยหอบจากจูบร้อนแรง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอจะพูดออกไปให้เขาได้ยิน
ทันทีที่นางพูดจบ เขาก็โน้มตัวลงจูบนางอีก แถมครั้งนี้ยังดุดันยิ่งกว่าครั้งแรก เขาขบกัดริมฝีปากนางจนนางรู้สึกถึงความเค็มจากเลือดในปาก ในขณะที่นางยังหลงมัวเมาในรสจูบ เขาก็ถอนริมฝีปากออกมา
“ข้าคืนมัดจำให้เจ้า” เขาส่งยิ้มให้นาง ก่อนจะก้มหน้าลงมองหน้าอกนาง
“อร๊ายยย คนลามก” ตีตี้ร้องออกมาด้วยความตกใจ อีตาแม่ทัพบ้านี้ล่อลวงนางด้วยจูบ จนนางไม่รู้ตัวเลยว่าเขาปลดสายคาดเอวนางตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ถูกเขาจ้องมายังหน้าอก เสื้อของนางหลุดลงจากไหล อกอวบเบียดออกมาจากเอี้ยมสีแดงสด
“อย่าดิ้น” ยิ่งนางดิ้น ซาลาเปาขาวจั๊วะสองลูกของนางก็ยิ่งส่ายไปมาล่อตาเขา
“ห้ามจับนะ” ตีตี้ส่งสายตาดุไปยังเขา เห็นเงียบๆ ทำเป็นเย็นชาที่ไหนได้ ร้ายตัวพ่อเลย
“ข้าไม่จับก็ได้” เขามุดหน้าลงไปยังกลางอกอวบ ก่อนจะจูบลงไปยังเนินอกอวบ
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรๆ ตามใจตัวเอง เข่าน้อยๆ ของนางก็ลอยมากระแทกลงตรงกลางกล่องดวงใจของเขา นั่นถึงกับทำให้เขาทรุดตัวลงไปกองตรงแทบเท้านาง
ตีตี้หัวเราะออกมาจากลำคอ ก่อนจะมองเขาที่นอนงอตัว กุมเจ้าลูกชายของเขาหน้าแดงสลับเขียว นางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะช่วยพยุงเขาลุกขึ้น
“วันหลังขอดีๆ ก็ได้ อย่าทำแบบนี้อีก เวลาข้าตกใจเข่ามักจะกระตุกเจ้าค่ะ” ตีตี้จีบปากจีบคอพูดออกไป ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นเขาส่งสายตาคาดโทษมายังนาง