99 days left จนกว่าจะถึงวันรัก

หากความสุขของการแอบรักคือความใกล้ชิด ฉันคงเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
ทว่าอีก 99 วันฉันก็ต้องจากเขาไปแล้ว คงเหลือเพียงแค่ความทรงจำ ที่จะอยู่กับฉันไปตลอดกาล
----------
“พี่ป้อน” ฉันหยิบช้อนอีกคันตักเค้ก ยื่นตรงไปที่ปากของผู้ชายตรงหน้า ตฤณผงะตัวเล็กน้อย มองนิ่งอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ฉันจึงขยับยื่นช้อนเข้าไปใกล้ปากของเขามากขึ้น
“กิน!” ฉันส่งเสียงเชิงคำสั่ง ชายหนุ่มจึงอ้าปากรับอย่างว่าง่าย ค่อย ๆ เคี้ยวและกลืนขนมเค้กลงคอ
“เป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าครับ”
“แต่เธอหน้าแดง” 
“เออ...” เขาอ้ำอึ้ง กลืนน้ำลายฮึกใหญ่ลงคอ “ผมเขิน” ร่างสูงก้มหน้างุด พูดด้วยเสียงค่อยจนแทบจะกระซิบ
“...”
“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนป้อนเค้กผมมาก่อน”
“…”
ไม่ใช่แค่เธอหรอกนะที่เป็นครั้งแรก ฉันเองก็ไม่เคยป้อนขนมเค้กให้ผู้ชายคนไหนมาก่อนเหมือนกัน

----------
“ขอบคุณครับพี่ อร่อยมาก ๆ เลย” ตฤณยิ้มกว้าง ลูบท้องตัวเองพลางเอ่ยขอบคุณ
“ดีใจนะที่เธอชอบ”
“ผมไม่รู้จะตอบแทนพี่ยังไงดี”
“ไม่ต้องตอบแทนอะไรหรอก แค่เธอชอบก็พอแล้ว” แค่นั้นจริงๆ สำหรับฉัน
“ผมมีแต่อันนี้อะครับ” เขาก้มมองชุดนักศึกษาของตัวเองที่มีสติ๊กเกอร์รูปหัวใจติดอยู่เต็มไปหมด ใช้เวลาไม่นานเขาก็แกะสติ๊กเกอร์ดวงหนึ่งที่อยู่บนอกซ้ายออกมา และยื่นมาแปะที่ปกเสื้อชุดทำงานของฉัน
“ผมมีแค่สิ่งนี้ที่จะตอบแทนพี่ได้ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ”