พบคุณภรรยา​ที่ป่าเฟิง​(ชุดภรรยายอดดวงใจ)​

เฉาเฝิงตอบ​เขายิ้มเบาๆพลางนึกถึงครั้งแรกที่เจอกัน ที่หมู่บ้านแปะก๊วยของเมืองS
หญิงสาวผมยาวสลวย กำลังจิบชาแปะก๊วยอยู่ที่ระเบียงร้านน้ำชาข้างๆร้านที่เขากำลังกิน​อาหารเช้า​ สายตาของเธอเหม่อมองออกไปด้านนอก
ในดวงตาของเธอทอประกายแสงอ่อนโยน เขาจำได้ว่าตอนนั้น มองเธออยู่นาน มองความกระตือรือร้น​ในการอยากชิมอาหารต่างๆของเธอ
หญิงสาวตักเค้กแปะก๊วยเข้าปากหนึ่งคำดวงตาก็ประกายแสงที่​มีความสุข​ ชิมเค้กเสร็จเธอก็หันไปชิมขนมอย่างอื่นๆ แลดูเธอสนุกมากกับการกิน เขาจำได้ว่าเขาไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้เลยเธอดูเป็นธรรมชาติ​โดยที่ไม่ต้องพยายาม
เขาจำได้กระทั้งว่าเธอใส่โค้ทสี่น้ำตาล รองเท้าบูธส้นเตี้ยสีน้ำตาลอ่อน หญิงสาวปล่อยผมยาวสีช๊อคโกแล็ตปลิวไปตามลม​ ใบแปะก๊วยสีเหลืองทอง ผสมกับตัวเธอนั้นช่างลงตัวที่สุดราวกับต้องมนต์ นั่นเป็นครั้งแรกที่เจอเธอ
เขาเดินเข้าไปจะทักเธอ แต่ทว่าไม่กล้าทำเพียงเดินผ่านเธอไปเสียเฉยๆ
ยิ่งนึกถึงช่วงเวลานั้นเขาก็ยิ่งคิดถึงเธอมากขึ้น
ตอนที่เจอกันครั้งที่สอง ที่หุบเขาต้นเฟิงใกล้ๆกับหมู่บ้านแปะก๊วย​วันนั้นเธอสวมชุดจีนโบราณสีขาวฟ้า​ที่น้อยคนนักที่จะสวมมันได้แลดูสวย
แต่สำหรับหญิงสาวนั้นเธอสวมแล้วกลับยิ่งทำให้เธอดูดี เธอมีขาตั้งกล้องหนึ่งตัว กับมือถือ ถ่ายรูปตนเองด้วยตนเอง​ ตอนนั้นเองเขาจึงรู้ว่าเธอมา​คนเดียว​หญิงสาวตัวเล็กมาเที่ยวที่ประเทศจีนเพียงคนเดียว เขามั่นใจว่าเธอจะต้องเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งแน่ๆ เฉาเฝิงยกมือถือขึ้นมาแอบถ่ายรูปเธอเก็บไว้หนึ่งรูป
ดวงตาเธอประกายสดใส เขายืนมองเธออยู่อย่างนั้นจนเพื่อนสนิทสงสัย เขาหันมาคุยกับเพื่อน ทว่าพอหันกลับไปหาหญิงสาวอีกทีเธอก็หายไปเสียแล้ว ตอนนั้นเองเฉาเฝิงก็รู้สึกใจหาย กวาดสายตามองหาเธอท่ามกลางผู้คนขวักไขว่​ แต่ไม่พบ
หากพลาดคราวนี้ก็จะไม่มีโอกาศได้ทำความรู้จัก จนเขากับอี้เหอก็เดินมาถึงต้นเฟิ​ง​ศักดิ์สิทธิ์​ต้นใหญ่สองต้นที่คนส่วนใหญ่มาขอพร และตอนนั้นเองเฉาเฟิงก็เกิดความคิดบ้าๆอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต ขอพรเพื่อได้เจอผู้หญิงคนหนึ่ง! เขา หลับตาลง ขอพร ขอเพียงแค่ได้เจอหญิงสาวอีกครั้ง
ตอนนั้นเองก็มีผู้หญิงโค้ทน้ำตาลคนหนึ่งเซมาชนหลังเขา เฉาเฝิงพยุงเธอไว้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา เป็นเธอนั้นเอง! ใบหน้ารูปไข่แลดูจิ้มลิ้ม ดวงตารูปเมล็ดซิ่ง ขนตายาวสวยดำขลับ หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ​ เขาไม่รู้ว่าเธอไปเปลี่ยนชุดตอนไหนชุดโบราณเมื่อครู่เธอถอดออกไปแล้ว เฉาเฝิงช่วยให้เธอทรงตัวได้ หญิงสาวขอบคุณเขาอยู่พักใหญ่​
'คุณมาจากที่ไหนหรือครับ…'​ เขาถามเธอขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุย
'ฉันมาจากประเทศไทยค่ะ'​ หญิงสาวตอบ
'คุณชื่ออะไรเรอครับ? '​ เขาถามเธออีกรอบ หญิงสาวมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนจะหยิบใบเฟิงสีส้มแดงใบหนึ่ง ชูให้เขาดู หญิงสาวยิ้มให้และโบกมือเป็นการลา เฉาเฝิงยืนมองใบเฟิงใบที่เธอชูขึ้นนอนแอ้งแหม่งอยู่บนพื้น เธอชื่อใบเฟิงเหรอ? เขาคิดในใจ พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเธอก็หายไปแล้ว เขาออกจากป่าเฟิงมา ตามกลับไปที่หมู่บ้านแป๊ะก๊วย​ เดินหาจนทั่ว แต่ก็ไม่เจอเธอแล้ว

แนะนำให้โหลดตัวอย่างอ่านก่อนค่อยตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณทุกๆยอดโหลด ขอบคุณทุกๆคนที่สนับสนุนไรท์มาโดยตลอด ขอบคุณ​จากใจค่ะ