Bad Brother

“ไม่แต่ง ยังไงผมก็ไม่แต่ง!”

เพียะ!! เพียะ!! ทันทีที่ผมพูดจบ ฝ่ามือหนาของพ่อก็ฟาดลงมาที่ใบหน้าของผมอย่างแรงหลายที ทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนี้ต่างพากันเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดหรือปริปากอะไรออกมาแม้กระทั่งแม่

“แกต้องรับผิดชอบในสิ่งที่แกทำ”

“ไม่มีวัน ยังไงผมก็ไม่แต่ง!” ผมตะโกนดังลั่นให้ทุกคนได้รับรู้ ว่าไม่มีทางที่ผมจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้

“ถ้าไม่แต่งก็ไสหัวออกไป แล้วก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่อ!” พ่อลุกขึ้นประจันหน้ากับผมพร้อมตะโกนด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวไม่ต่างกัน

“พ่อ!”

ผมขบกรามกำมือแน่นมองหน้าผู้หญิงแพศยา ที่เป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ด้วยความเคียดแค้น ทำไมผมจะไม่รู้ว่าอยากน่ะอยากผมเป็นผัวจนตัวสั่น จนยอมทำเรื่องทุเรศได้มากขนาดนี้ ในเมื่ออยากได้ผมมากขนาดนี้ ผมจะยอมเป็นผัวเลว ๆ ให้เธอจำไปจนตายเลยเป็นไง

“แล้วฉันจะทำให้เธอรู้ ว่าตกนรกทั้งเป็นมันรู้สึกยังไง!” ผมพูดออกไปด้วยความเกลียดชัง ก่อนที่จะจงใจเดินชนไหล่เธออย่างแรงจนเซถลาออกไป