นางบำเรอไร้รัก

“พี่ไปฝรั่งเศสหลายวันคงคิดถึงจันทร์แย่” พรุ่งนี้ภากรและกลุ่มเพื่อเดินทางไปฝรั่งเศษ และเขามีแพลนที่จะขอนาราหญิงสาวที่เขารักแต่งงานที่นั่น

“ขอพี่ชื่นใจสักหน่อยนะ”

จันทร์เจ้ามองคนตรงหน้าค่ำคืนนี้คงเป็นค่ำคืนสุดท้ายที่เธอจะอยู่ในสถานะผู้หญิงบำเรอของเขา พอพ้นพรุ่งนี้ไป เธอและเขาจะกลายเป็นคนไม่รู้จักกัน มือบางกุมมือลูบสัมผัสไปที่หน้าท้องของเธอ เธออยากให้เจ้าตัวเล็กซึมซับสัมผัสจากคนเป็นพ่อมากที่สุด

“ต้องขอโทษพี่กรด้วยค่ะ พอดีจันทร์เป็นประจำเดือน”

ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองตั้งท้องเธอไม่ยอมมีความสัมพันธ์กับเขาอีกเลย จะคอยหลบหลีกตลอด ภากรได้ยินดังนั้นพรูลมหายใจออกมา ร่างหนาลุกขึ้นนั่ง อารมณ์วาบหวามก่อนหน้านี้หายไปหมด อารมณ์เบื่อหน่ายเข้ามาแทนที่ มือหนาติดกระดุมเสื้อให้เข้าที่ ลุกออกจากเตียงนอน

“พี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้พี่ต้องเดินทางแต่เช้า” ร่างหนาหยิบกุญแจรถได้ก้าวเดินออกจากห้องไป

จันทร์เจ้ามองแผ่นหลังที่กำลังเดินออกไป นี่คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้มองแผ่นหลังนั่น ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป เส้นทางชีวิตของเธอคงไม่มีเขาอีกต่อไป

"ลาก่อนค่ะ"จันทร์เจ้าพูดออกมาทั้งน้ำตา พร้อมลูบหน้าท้องของตนเอง

"แม่จะเป็นทั้งแม่และพ่อให้หนูเองนะเจ้าตัวเล็ก ต่อไปจะมีเพียงและแม่เท่านั้น"ส่วนพ่อของหนูเขามีเส้นทางชีวิตของเขา มิอาจร่วมเดินทางไปกับเราได้

...........................................................................................................................................................

"แม่ครับ ทำไมผมและน้องถึงไม่มีพ่อเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ"จันทร์เจ้าได้ยินคำถามนี้ทีไร สงสารลูกชายลูกสาวทั้งสองสุดหัวใจ